Bu entryimi çirkin ve yalnız ülkem türkiyem'e yazıyorum..
nuri abimiz yanlış biliyor. çirkin insanlarla dolu bir ülke burası.. elbette dış görünüşten bahsetmiyorum.. sen, kendi çapında giyinip, süslenip dışarı çıkıyorsun. çıkmadan evvel aynada kendine bakıyorsun.. gördüğün o yüzden memnunsun.
bir grup andaval yanından geçiyor ve içlerinden birisi hatta 'yakışıklı çocukmuş esasında' dediğin birisi senin için 'çirkinmiş la bu' diyerek yanından geçip gidiyor arkadaşlarının kahkahalarıyla..
yolda özgürce gidebilme özgürlüğün alınıyor, özgüvenin alınıyor. kim için; bu aptal gerizekalı sürüsü için.
dilediğinde laf atabilme özgürlükleri sınırsızken atılan her lafa sessiz kalma durumuna mecbursun... hem ne diyeceksin ki.. çirkin değilim ben yeeaa diye ağlayacak mısın?
arkadaşlarının yanında özgüveni gelen sivilcelinin embesilliğidir. işte bu yüzden kimseyi haddinden fazla abartmayın gözünüzde. keşke hiç konuşmasaydı demi öyle beğendiğiniz çocuk olarak kalsaydı orda.
