Bir tane vardı böyle. Tek boş yer bu hanımefendinin yanı idi. Yaşlılık gereği oturdum. Of, puf demesi bir yana hareketlerini benimle kendisi arasındaki sağlıklı mesafeyi ölçerek ayarlıyordu.
En sonunda yanlışlıkla bana dokundu ve sanki elini ateşe sürmüş gibi geri çekildi. Yavaşça kafamı ona doğru çevirip sessizce "Rahatsız olduysanız kalkabilirsiniz" dedim. "Sen sonradan oturdun ama" dedi ama böyle bir ukala tavır yok. 184 iq'm ile ben böyle değilim. Her neyse. Ben de "önceden oturduğunuzda özel mülke mi dönüşüyor? Biz insanları rahatsız edecek tarzda bir şeyler yapmıyorum ama görüyorum ki sizi rahatsız ediyor varlığım. Buyrun o halde algılamayarak varlığımdan kurtulabilirsiniz" dedim. Sustu, ineceği yere yaklaşınca "inebilir miyim?" Diye sordu çekilmemi ima ederek. "Elbette, memnun kalırım" dedim ve indi.
