aciliyeti olan dalgın kişilerin düştüğü müşkül durum.
yanlış dolmuşta olduğunu anlayınca ruh hali paramparça olur. ölmek ister. bir anda ateistliği misyon edinir. bomba olup üniversite önünde patlamak gibi anarşist fikirlere yönelir. bir de bunun üstüne muavinin -aga son durak dedik?!, atarı sonucu ağlamaya başlar. canım benim ya. lan benide ağlattın pezevenk. her şey hayal ürünüydü oysa.
uyuyup kalma durumlarında, sıklıkla karşılaşılabilecek hadise. bir de uyanınca "noluyoz lan" türünde bir uyanış vardır ki, recep ivdedik 1 deki küvetten uyanma sahnesi ile eşdeğerdir.
başıma gelen olay. açıköğretim sınavından çıkmış beşiktaş a gidiyorum diye beşiktaştan gelen otobüse binip son durağa kadar gidip, tekrar geri döndüm. otobüsün muavini sayemizde bugün çok dolaştın, gezmiş oldun demişliği vardır. bende eyvallah diyip inmiştim beşiktaşta.
yanlış otobüse binip de karizmayı çizmemek için otobüsten inmeyip tee son durağa giden malla aynı derecede mal olan insanın yapacağı iş. bu insan eninde sonunda otobüsün kendi gideceği yol hattına gireceğini umutla bekler. sonlara doğru umutlar azalır. lan zaten epey geldik, bari son durakta ineyim. ilk duraktan binmiş olurum da ayakta kalmam der. e maldır tabi. şahsım bursa'nın bir uçlarına gitmiştir bu yolla. bursa'da hava parçalı bulutluyken kar yağıyordu gittiğim yerde.
klinik seviyede ve uzun süreli dalgınlık ya da ''belki güzergah değişmiştir, normal güzergahta bakım-onarım çalışması vardır, olur a,'' düşüncesiyle, yanlış otobüste bulunulduğunu muhtemelen daha evvel hiç gidilmemiş esrarengiz bir semtteki son durakta fark etmek, aynı otobüsle aynı yolculuğu bu defa tersinden yapmak, skandalı yakınlara aradan ancak 24 saat geçtikten sonra itiraf edebilmek.
