en saf en temiz sevgimizi hiç bir zaman değerini anlamayacak insanlara sunuyoruz, bizim için doğru insan çıkınca karşımıza ona verecek sevgimiz kalmıyor. Çünkü çoktan tüketmiş oluyoruz birşeyleri. Ne enerjimiz ne de hevesimiz kalıyor. Kendimize yazık ettiğimiz yetmiyormuş gibi birde hiç değmeyecek birisi için acı çekip gözyaşı döküyoruz.
Galiba insanların en büyük problemlerinden biri bu. Yanlış kişilere doğru hisleri sunmak. Hikaye kötü bitince de allahım neden ben deniliyor. Bu konu üzerine daha çok şey yazılır zaten gerisini sizde tahmin edebilirsiniz.
Bir de doğru kişiye yanlış zamanda aşık olmak var. O daha kötü be sözlük. Doğru ama yanlış zaman işte. Kişiyi değiştirirsin ya zamanı? Alabilir misin geriye? Ha?
