anlattığı figürü kabullenip arkasına sığınmak, psikolojik rahatsızlık diyemeyiz ama savunma mekanizması diyebiliriz.
biri çıkıp, hiç gülmemek; hayatı kavramış olmanın üzüntüsünün devamlılığını sürdüren kişiler içindir diyor. gülmeyen, gülemeyen insanlar aynen bu benim diyor.
en yakın tarihte bir arkadaşı, ailesi bu kimseye soruyor ki: neden böyle sürekli yüzün asık, neyin var? elimden gelen bir şey varsa söyle lütfen.
bilin bakalım ne diyor bizimki?
+ hiç gülmemek hayatı kavramış...
iyi de sen bunu geçen hafta öğrendin. belki 15, 16 yaşından bu yana böylesin be kardeşim. demek ki saklanıyorsun, kendinden .
referanslı bir doktor bulamıyorsanız en yakın devlet hastahanesi psikiyatr bölümüne sigortalıysanız hiç ücret ödemeden içinizi dökebilirsiniz.
suç ve cezayı okuduktan sonra naif oluvermek, kısa bir süre de olsa içine kapanmak psikiyatrlık bir vaka mıdır? aynı şeyi şarkılar, filmler, diziler, videolar, yüz yüze konuşmalar için de uyarlayabiliriz. öylece her şeyden etkilenivermek ve bir süre öyle avare gezmek psikiyatrlık yahut omurgasız olmak değildir. herkes bir şeylerden etkilenip normal hayatından ödünler veriyor. insan doğasının yer çekimi kanunu budur. yani temel bir gerçekliktir efenim.
