beni yanlış evlerde aradılar; süt dökmüş kedilerin,
kapısı kilitli dağların yamacında.gereğinden fazla
süren suskunluğun eşiğindeydim oysa.
...
ayna. beni yanlış öptüler aslında.
yanlış zaman da yanlış yerde olmanın acısıdır kimi zaman. kah işinden memnun değilsindir, kah kentinden, çevrenden, içinde yaşamak zorunda bırakıldığın toplumdan. tam o anlarda sık sık aklına gelen söz öbeğidir. aslında hayatın kendisi anlamsızdır be gülüm. ve biz bu hayatı çekmek zorunda bırakılıyoruz ya, gücüme gidiyor böyle yaşamak. *
hayatı yanlış yaşadığımızı sanmaktır belkide. her şey yerli yerindedir ama bi türlü kendimizi kendi hayatımızın merkezine oturtamayız. ya biz yanlışızdır ya hayat yanlıştır ya da olaylar yanlış gelişmiştir. ama farkına varılmadık bi kuytu köşede illa ki doğruya giden bi yol vardır ve mutlaka bulmalıyız bu yolu. başka çare yoktur. çünkü ya biz doğrulup hayatımızı da düzene koymalı, ya da hayatımız düzelip bizi dosdoğru yapmalı..
*
bir gün aniden, muhtemelen iş yerinizde masa başında ya da sabah karınızın yanında uyandığınızda farkına varacağınız durumdur. iki seçenek belirecektir bu aydınlanma anında kafanızda. birincisi hemen kendinizi öldürmektir. ikincisi ise "aman bana ne ki!?! bu hayat zaten benim hayatım değilmiş" demektir.
