birak sevgilim yol senden geçsin
önce davranan, sevgilim, bu kez bağışla
kalanlari, biz gidenleri kutlamak için
alkis ariyoruz kimin elinde kaldiysa...
birak sevgilim bu yangini sen bagislama!
bunca iz, isaret bagisladin dünyaya
Dikkat; Çocuklar biraktin, biz geçtik
biz geçip gitmek için birakilanlar
kimsem çok, gidenim yok demek içindik
sevinmek içindik; göç gidiyordu iste,
sir kaliyordu, kurtulan kurtulana gibiydik
birbirimize katiliyorduk ama: -yangin bizden
kurtuldu diyenimiz de yoktu, atesin tersine
dönmesinden korkan en duyarlimiz bile:
-yangindan ben kurtuldum, ruhum kül oldu
çaprazinda tutusmustu: -hangi yangini seçsem
iki atesin arasindayim, ruh ve ten
yangin yer yer devam ediyordu...
birak sevgilim Simdi yangin Sehirdir
sana biraktigim sessizlikten birkaç kelime
kalmistir hala yangindan konusmak için,
simdi erdem herkesle sir olmakta degil,
hangi kisa rastlasan konuk olmakta
kuslar gördüm ne kusu ne kis konuğu
kuslar gördüm bir dali bir dal için kiriyorlardi
öyle üsüdüm ki kafesimde onlardan çok...
simdi kus atese düsmemis olmaz
ates beslemeli agzinda, kanat düsürmeli
yangina, altin tüy dökülmeli, kus olusmali,
bu kus olabilir misin, sir böyle tasinir
sevgilim, sir arayan sende atesiyle tanisir
bırak sevgilim yol senden geçsin
kayıkta göl var, kusta gökyüzü
ama kimse beklemiyor kimseyi
hem gidince ne olacak bir Seyi?
vardin, oldun, kayboldun
simdi ortasindasin
ne kayik göle dahildir artik
ne kus gökyüzünde seferi
yanginin içi Sehir
yol senin içindedir
ya yol senden geçmeli, ya yol senden geçmeli
sen dönmelisin geri, sen dönmelisin geri...
