üniversite döneminde yurtta kalmış olanlar bilir bunun nasıl bir şey olduğunu. göt kadar odada 8 kişi kalırsınız, geceleri yurt binasının hiçbir yerinde yalnız kalamazsınız, kimsenin sizin o yıkılmış halinizi görmesini istemezsiniz, insanlara zaaflarınızı açık etmek en nefret ettiğiniz şeydir çünkü. çıkarsınız yangın merdivenine, basamaklarında oturursunuz götünüz donarak, kafadaki düşüncelerle karanlık gecenin içinde derin bir susuşla yangın yerine çevirirsiniz ortalığı aslında kimsenin ruhu duymaz.. eliniz ayağınız soğuktan sızlayana kadar oturursunuz orada, sonra da odanıza döner zıbarırsınız..
yaklaşık 10 sene öncesinin anıları, nereden aklıma esti bilmem.
