seneler evvel amasya'da bir dağda yapılan spor. adamlar dağdan atlayıp ırmak kenarına iniyorlardı. çoğunun arkasında pervane de vardı. annemin adliyeden tanıdığı (sanırım polisti) adamın ırmağa düşüşüne şahit oldum. düşmeden önce görmüştüm adamı. annemle de konuşmuştu anırım. düşerken gördüm mü hatırlamıyorum ama dalgıçlar falan ırmağa girdiklerinde oradaydım. Allah rahmet eylesin, ailesine sabır versin, mekanı cennet olsun.
Doğru kişilerle ve doğru ekipmanlarla yapıldığı zaman sanılanın aksine oldukça güvenli bir spordur.
Motosiklet, araba veya bisiklet kullanırken diğer araçların insafına kalmışken , yamaç paraşütünde bütün kontroller sizin elinizdedir, tehlikeyide güvenide siz yaratırsınız.
Fethiye'de yaptığım hiç korkutucu olmayan eylem.
Dağın tepesine minibüsle çıkması çok daha gerilimli.
Aşağıya doğru koşmaya başlayınca 5-6 adım sonra havalanıyorsun zaten.
Yukarısı çok güzel. Evdeki koltuğundan daha rahat.
inerken de yavaş yavaş iniyorsun. Normal bir adım gibi ayak basıyorsun yere.
bende hep hayal ettim lakin yamac paraşütüyle uçamadım bi türlü!
beni engelleyen etmenler
1- başta maddiyat
2- zaman kısıtlılığı
3- yolu yordami bilmemek.
çatalca-ormanlı köyü'nde de hava durumuna bağlı, rüzgar takipli sık sık yapılan aktivite. şu sıralar ücreti hakkında bilgim yok ama karadeniz sularının üzerinde bir sigara yakmak ego okşar, o denli muhteşem eylemdir.
