Ay Ata veya Uyah (Ucah) Ata olarak da bilinir. Moğollar Sar (Saran) Ecege derler. Bir mağarada meydana gelmiştir. Bu mağara bir çeşit ana rahmi olarak simgeselleşmiştir. Göğün altıncı katında oturur. Bazı Türk boyları aydan türediklerine inanırlar. Bazı destanlarda Oğuz Hanın soyunun Ay Ataya kadar gittiği anlatılır. Moğolların kutlu Anası Alankova da Ay Işığından hamile kalmıştır. Oğuz Kağanın atalarının soyu Ay Ataya kadar uzanır. Sagağansar (Sagansar) veya Sagağalgan (Sagalgan) yani Ak Ay dedikleri törenin bu tanrı ile bağlantısı olması muhtemeledir. Masallarda anlatılan Ay Dede motifi de yine bu anlayışın bir uzantısıdır. Bazı Türk boylarında nadiren de olsa dişil bir varlık olarak görülür. Göğün altıncı katında oturur. Parlaklığı, ışığı ve güzelliği sembolize eder. Ayın hilal şekli sembolize edilmiş iki boğa boynuzunu andırır ki, Ay ve Boğa unsurlarının birbirleriyle ilişkilendirilmesinin farklı bir yönünü ortaya koyar. Boğa ilk defa Sümerlerde kabul edilmiştir, ayrıca Aya adlı Sümer Tanrıçası güneşin karısı olarak ifade edilir, yani bu Tanrıçanın Türkçedeki Ay olması muhtemeldir. Ural Batır söylencesinde Gök Tanrısı Samravın iki karısı vardır birisinin adı Ay Anadır. (Diğeri de Güneş Anadır.) Pek çok medeniyette ay dişil olarak tasavvur edilmiş ve güzelliğin simgesi olarak algılanmıştır.
