birazdan kudurur deniz
birazdan dalgaların sırtından
üst üste fışkıran rüzgarlar
bir intikam gibi saldırınca üstüne.
yüzüne şarkılar çarpar, yüzüne şiirler çarpar, ağlarsın
sen artık, sen artık buralarda duramazsın.
"artık sazın bağrı mı olur
kimsenin bilmediği bir ağrı mı
gider kendine gömülürsün
yoksa bu şehir bu sokaklar
seni alır kullanır seni alır kullanır
santim santim çürürsün."
bazen bir uçurum kalır
bazen de martıların ardından
velvele koparan bir leş kalır
bir intihar gibi puşt olunca sevdalar.
sırtını duvara yaslar, sırtını ağaca yaslar susarsın
sen artık hiçbir sözü, hiçbir sözü kaldıramazsın.
"şimdi bir yeni sevda mı olur,
kimsenin kapını çalmadığı bir inziva mı
tutar, sıfırdan başlarsın..
yoksa bu ilişkiler, bu zaaflar
seni yiyip bitirir, seni yiyip bitirir
dirhem dirhem azalırsın
yeni bir başlangıca ihtiyaç duyan ve bir aşk yenilgisinden yeni çıkmış kişinin, unutabilmek için verdiği mücadelenin haykırışıdır. lakin boşadır. aşk ne gelirken ne giderken sorar insana. sessiz, habersizce gelir yerleşir ve bir hastalık gibi kaplar bedeni ve ruhu. biraz kalır, oyalanır, yapacağını yapar.. alacağını aldıktan sonra da bu talan yerini terkeder. onun için bu haykırış nafiledir ve alınacak cevap bellidir;
benim sevgimi pis bir çorap gibi
çıkarıp atamazsın
ben senin tırnağınım
kessen de yeniden uzarım, yeniden uzarım!...
