tüm insanlar yalnız doğar, yalnız büyür ve yalnız ölürler.
(bkz: derin kelam etmek)
peyami safa'nın aşmış romanıdır. romanda ana karakterin ütopyasından bahsedilir (bkz: simeranya). sonu ise kopuktur. tavsiye edilir. hatunun sigarasını yakarken önce perdeleri, sonra kendini tutuşturmasını akla kazır.
romandaki ana karakter, telepati yoluyla, yanarak ölen sevgilisinin kül kokusunu duyar; ki bu durum yüreklere bir acı serper...okunası romandır bu yönüyle.
peyami safanın, en olgun döneminin eseri... arada kalan insanların hayatlarından kesitler sunarken okuyucunun tüylerini ürperten ruhi tahlillerinden de vazgeçmediği romanı
"kalbin bütün meseleleri yalnız kalbde halledilir. çünkü bir hissin hakkından ancak başka bir his gelir. ümitsiz bir aşkın panzehiri nefrettir"
