cümle olarak soğuk geliyor insana.kötü bi alışkanlık, yapışkan bişey gibi.ama öyle değil aslında.yaş ilerledikce seçiciliğiniz artıyor.aşkta,işte, muhabbette arayıp bulamadığınız olmazların keşfine çıkıyorsunuz.bulamadıkça eldekilerden, vakti gelince uzaklaşma hissi artıyor ve yine sizi en iyi anlayan size sığınıyorsunuz.yalnızlık alıştığınız haliyle sarmalıyor sizi usulca.
yalnızlığıyla mutlu olabilen yada en azından mutsuz olmayanlar için söylenir. yalnızken istediğini yaparsın. müzik dinlersin sözlüğe girersin film izlersin, canın ne istiyorsa yaparsın ve hiçkimseye bir sorumluluğun yoktur. bazıları için yalnızlık hiç birşeyle değiştirilemez. belki bir tercihtir yalnızlık, en zevkli arkadaştır. yani; yalnızın iptilasıdır yalnızlığı
Elinden tutmuşum yürüyorum... içimde eşsiz bir duygu var, sanki yağmur yağıyor ''evet, evet yağmur yağıyor.'' siyah saçlarından, kumral yüzüne akıyor su damlaları. Avuçlarıma alıyorum damlaları, sanki kalbim gibi. Damlalar birden eriyip gidiyor avucumun içinden, yağmur kesiliyor, güneş birden kup kuru parlayıveriyor gökyüzünde ve yine; 'o' yok.
Aniden uyanıveriyorum, mp3'ten tekrarlanıyor şarkılar, sıra Kazım Koyuncuda ''yürüyorum sanki senin yanında, sesin uzaklaşır her bir adımda'' gözlerim doluyor birden ''neden o yok'' diyorum kendi kendime... Perdeyi açıyorum hızla, belki olurda penceremde hayalin beliriverir aniden diye.
Uyamama izin vermiyor gece, aniden yağmur bastırıyor, yağmur duruyor rüzgâr, içimi ürperten sesini tekrar çıkarıyor... ''evet, bu gece uyku yok'' diyorum. Sokaklara atıyorum kendimi, koşuyorum durmadan, her köşe başında seni arıyorum. Ama yoksun... Bitmiyor sokaklar, yüzünü gördüğüm her yere tek tek bakıyorum. Ama yoksun... Sonunda nehir kıyısına getiriyor beni ayaklarım. Yavaş yavaş yürüyorum. Yine yoksun... Yıldızlar yok bu gece, hava her zamankinden daha da bulutlu, rüzgâr her zamankinden daha da hızlı, nehir her zamankinden daha da asi, ben her zamankinden daha çok aşığım...
Sonunda buluyorum seni, ordasın en sondaki bankta oturuyorsun sessizce yaklaşıyorum, '' hayal olmasın'' diye, dua ederek. Yüzünü bir türlü göstermiyorsun bana, hep çeviriyorsun, gözlerim doluyor kalbim sanki her zamankinden daha da hızlı atıyor elimi yavaşça uzatıyorum simsiyah saçlarına... Ellerim kayboluyor sessizlikte, göz kapaklarım kapanıyor sessizce, aşkım isyan olup, ruhumu parçalıyor ve ruhum son kez konuşuyor ''Yalnızın iptilasıdır yalnızlığı...'' ve yine sen yoksun...
