çünkü yalnızlıkların ve durgunlukların anlamları yutar. yutan elemanlar üretirler. neyle çarparsan çarp sonucunu 0 olarak yazar yaşamına. düşünürsün" nedir lan benim bu yalnızlığım, ıssızlığım, söküp atamadığım mutsuzluğum." diye öykünürsün. hep cevap ararsın ama sorular yağar aklına. başını ellerinin arasına alıp tavandaki ölgün döşemelere bakarsın. yazdığın bir şiir gelir başucuna, sade, sakin, sessizlikte.
