yoktur. yalnızlığın ölçü birimi yalnızlığın kendisidir zaten. ya yalnızsındır ya değilsindir. düşünün bir, hayatta hiç kimsesi olmayan, tek başına yaşayan kişilerde yalnızlıktan bahsediyor; onlarca arkadaşı olan, dışarıdan çok mutlu görünen, yüzünden gülücükler olmayan kişiler de. ama sorsan ikisi de aslında onları anlayacak, dinleyecek, sevecek kimsesinin olmadığından bahsediyor. demek ki ikisi de aynı şeyleri aynı ölçüde hissediyor.
onu da geçtim, yalnızlık soyut bir şey. somut şeylerin ölçüsü olur, birimi olur. mesela sıcaklığın, ekmeğin, kıyafetin vs. soyut şeylere ölçü konulduğu nerede görülmüş? mesela "çok mutluyum" deriz ya da "çok üzgünüm". mutluluğun veya hüznün ölçü biriminden bahsedilebilir mi burada? ikisini de azlık çoklukla ifade ediyoruz, belli bir sınırı yok. ne azın ne kadar az olduğu, ne de çoğun ne kadar çok olduğu belli.
yalnızlık da böyle işte. hatta diğer soyut kavramlar düşünüldüğünde belki de azlık-çoklukla ifade edilemeyen tek duygu. sadece var olduğunu veya olmadığını bilirsin hepsi bu. ölçmeye kalkmak ancak yalnızlığın farkına varmaya yol açacak beyhude bir çabadır.
