insanın kendisine çok fazla odaklanması.
gerçekliği ayırt ettirecek birisi olmadığı için gerçeklikle hayal arasında bir yerde dolanması.
kendine çay koyması.
kendine şarkı söylemesi.
kendi kendine gülmesi. sonra da bunun alışkanlık haline gelmesi ve insan içine çıktığı vakitte normal şeylerin onu güldüremez hale gelmesi.
