bugün

Hayatınız sadece yatmak film izlemek müzik dinlemek gibi bu 3 şeyden ibaret.
görsel
Çift kişilik yatakta tek başımayım.
O da aynı durumda.
Farklı evlerdeyiz. Mına koyarım lan böyle işin.
aşırı saçma ama komik bir şeyi gösterecek kadar samimi arkadaşın olmaması.
Buzdolabında yazdan kalmış üzüm tanesi gibyim.
çok sıkılıp daraldığında bir konuya canın çok sıkıldığında duvarlardan başka seni dinleyenin olmaması.
Tarif edilmez tarif edilirse yalnızlık olmaz ya da yok böyle değildi. Neyse siz anladınız.
görsel

Edeyim.
Elalemin sevgililigiyle mutlu oluyorum. Malim amk.
yalnız bir adam kime anlatabilir ki yalnıznılığını?
yalnızlık, müziğin bile seni dinlemesidir. (bkz: Yalnızlık Paylaşılmaz)
Nerdeyse Metrobüste bile tek seyahat ediyorum.
kimse yok(şu an) duygularıma eş ve mentaliteme denk.
Bu hayatta rasgele çevirdiği telefon numaralarında ki seslerden başka hiç kimsesi kalmamış birisiyim.(bir arkadaş yazmıştı bence dokunaklı)
peste sürekli bilgisayara karşı oynamam.
evde ses olsun diye televizyonu sürekli açık tutuyorum.
izlediğim komedi filmine tek başıma güldüm.

ulan başkası kazara görse deli damgası yapıştırır amk.
Çocukken pazarda kaybolmuş gibi.
Dünyada ki tek insan gibi. O da konuşamıyor sürekli düşünüyor.
issiz ve kurak bir colde golgesi olan tek agac gibi.
standardım.
Tv var ,pc var, telefon var, internet var ama arayacak konuşacak hiç kimse yok.
Yeterli mi.
öyle bir hayat yaşıyorum ki,
cenneti de gördüm, cehennemi de

öyle bir aşk yaşadım ki
tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de.

bazıları seyrederken hayatı en önden,
kendime bir sahne buldum oynadım.

öyle bir rol vermişler ki,
okudum okudum anlamadım.

kendi kendime konuştum bazen evimde,
hem kızdım hem güldüm halime,

sonra dedim ki " söz ver kendine "
denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin ,

sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin ,
uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.

korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin.

öyle bir hayat yaşadım ki, son yolculukları erken tanidim

öyle çok değerliymiş ki zaman,
hep acele etmem bundan, anladim...

şu şiiri anlayan yanlızlığıda anlamıştır.
Oyle cok yalniz olmak ki, disari ciktigimda kalabaligi gordugum zaman herkes bana mi bakiyo hissine kapilmak.
Ne memeliler sınıfına girememiş ne de kuşlar sınıfına girememiş yarasa gibi...