mutsuz olan kafayı güzel yapan andır. çaresizliğini kabullenmekten başka seçeneğin kalmamıştır. etrafındaki herkesin iyi kötü 2 cümle edebildiği kişi varken senin onlarla en büyük iletişimin az önce yazarken "etrafımda" diyebilmendir. adamı şimdiye kadar yaşadığı ergenliğin, "yia insanlardan nefret ediyorum yia" ayağının içinden yaka paça çeker çıkarır. ve kişinin şimdiye kadarki yalnızlığın kendi seçimi olduğu palavrasını bi yerlerine sokar.
