Kimi zaman mecburiyet kimi zaman tercih. Bir buçuk haftadır kapının önüne bile inmeyen biri olarak söylüyorum moron insanların monoton hayatlarına şahit olmaktansa ya da onlar gibi olmaktansa tek başıma bir odada kitaplarımla mutluluğu tercih ederim.
Gerçekten çok zor bir insanım kolay kolay memnun olmam mutlu olamıyorum o yüzden çevremde kimse olmuyor. Olanlarda benimle mutsuz olup beni yarı yolda bırakıyor haklı olarak. Çoğuyla da kafam uyuşmuyor kafam rahat etmiyor bağımı koparıyorum. Ya siyah ya beyaz benim için asla grisi olmayan biriyim o yüzden tek başıma bir ömür sürüyorum. Herkes kendi hayatına bakıyor birinin hayatında başrol olmayacaksam bulunmamın anlamı da yok.
insanın içine içgüveysi olmasından mütevelli sebepler. Bu silsile çağ seceresi olup, biyolojik mirastan çok psikolojik bir mirastır. Toplumculuk esası ile yaşam süren eski çağ insanlarının aksine, bu çağ irinine kemiğine kadar bireyci, bencil, hep banacı ve kesercidir. Testere geçmişi ona unutturulan bu zamane şımarığı, kirliçıkı bozguncu, iflah olmaz bir cücedir.
Bari içi dolu bir yalnızlık olsun. En azından topluma nüksü sanatsal ve edebi bir ikram niteliği taşır.
Karanlığın ışığın yokluğundan doğması gibi var olmuş ancak ışık kaynağının değişmesi gibi yalnızlığı var eden noksanlıkta değişebilir. Örneğin: Aile, arkadaşlık, gönül bağı.
ortamın olmaması. bu biraz şans işi. süpermanyak bir arkadaş grubuna da denk gelebilirsin, ot bir toplulukta öfleye pofleye bir hayat da geçirebilirsin.
belki de yalnızlığı daha iyi icraa etmekten oluşan sebeplerdir. yalnızlığı sevmek için, yalnız olmuyor iken edindiğiniz durumun içeriğini iyi değerlendirmek gerekir. yalnızlık allaha mahsustur evet ama, her yalnız olanı da allah terk ettiği için böyle diye yorumlamamak lazım. biz farkında bile değilken istemediğimiz şeyler için bizi uzak tutuyor kaderimiz belki de. ve bizde bunu özgüvensizlik diye algılıyoruz çoğu zaman. hep bir sebeplere bağlıyoruz. aslında kendimiz olsak her şey düzelecek işte.
herşeyden çabucak sıkılmak.bira kafayı dinleyeyim derken farkında olmadan yalnızlığın ağına düşmektir.yalnız durum çok vahim iyice bu olayı bi kişilik içine soktum yazık bana.
bazen de nedensizdir, hayatınıza giren bir çok kişi size mükemmel olduğunuzu söyler, bir çok konuda bilginiz ve kültürünüz vardır, her hafta 1-2 film bitirir, bir sürü kitap okur, dizileri ve sosyal medyayı takip edersiniz, herkesle konuşacak şeyiniz vardır, ama yine de yalnızsınızdır. Bazen çok nedensiz oluyor, yalnızlık şans mı şanssızlık mı bilmiyorum ama şu aralar kendisini şansızlık olarak görüyorum. bir çok şeye sahibim, maddi,manevi fakat etrafımda birileri olsa bile yapayalnız hissediyorum. çok saçma ama yalnızım sanırım bende.
