yalnızlığın rengi gridir. etrafında bir sürü insan varken içten içe yalnız olduğunu düşünenler gibi gri de onlarca renk cümbüşünün arasında kendini yalnız hisseder, siliktir, kendini fark ettirecek belirgin bi özelliği yoktur. zaten amacı farkedilmek değildir.
beyazdir. cevre seni sagir olmandan dolayi yanliz birakmistir. tek duydugun, derinlerden gelen bir cinlamadir, beyaz uzerine siyah cizgilerle kesik kesik gelen mors alfabesi cizgileri gibi.
kirmizidir. cevre seni kor olmandan dolayi yanliz birakmistir. tek gordugun, goz kapaklarini kapattiginda isigin gozune ilettigi kirmizidir.
siyahtir. cevre seni istemis, ama sen cevrende insan bulamamissin; inatcisindir, tek basina ideallerini gerceklestirmek icin yasarsin. butun dusuncelerini ve butun enerjini, gunesin butun isinlarini ceken, volumu genis bir renge - siyaha - yuklersin; siyah senin pilindir. okudugun kitabi, dinledigin muzigi, edindigin deneyimleri hep siyaha yuklersin. hayatin siyahtir, enerjini siyahtan alirsin. uyudugunda tek gordugun siyahtir. oleceksin ve yalnizca siyah olacak. *
konuşmanıza, kendinizi anlatmaya, anlaşılmaya çalışmanıza rağmen bir duvar ile karşı karşıya olduğunuzu anladığınız durumda karşınızda, kendinizi anlatmaya çalıştığınız insanın gözlerinin rengidir.
yalnızlıktan duvarların üstünüze üstünüze geldiği bir anda, duvarların renginin farkına varmanızdır, nitekim daha önce beyaz sandığınız duvar, şampanya rengi çıkabilir.
sacmadır, zorlamadır, kabızlıktır. yalnızlığın rengi, kimsesizliğin sesi, mutluluğun resmi vesaire supermen gibi hayalidir, uydurmadır. (bkz: sen bana iki ekmek bi şişe süt alabilir misin abadin?)
yalnızlığın rengi aynanın rengidir... solmuş, yıpranmış,bitkin bir renktir... bazen morumsu bazen kapkara bazen ıslaktır... ama yalnızlığın kokusu ile arkadaştır...
Asil bir yalnızlıksa bu yalnızlık,Ebru Gündeş bacımız tarafından biraz kızıl biraz mavi olarak tanımlanmıştır.Keza ben gibi yalnızken moddan moda geçen bir bünyeyseniz,renk skalasındaki tüm renklerin yalnızlığınızın verdiği duyguya göre temsil edebileceği renklerdir.
Kişiye özgü bir renktir. Herkes yalnızlığı başka renklerde yaşar. Bazen aynı kişinin bile yalnızlık rengi değişir. Bence yalnızlığın rengi bordodur. Kırmızıdaki o canlılık ansızın siyaha çalar ve coşmak isterken hüzne boğulursun, bunu bende bordo tanımlıyor.
