yalnızlığa alışamayan insan acizdir bir açıdan. salt yalnızlığı benimseyen insan da sorunlu olur. denge lazımdır ikisi arasında ancak yalnızlık insanı çok daha güçlendirir çoğu zaman. yalnızlıktan kastımız, dağda eve kapanıp izole olmak değil herhalde; yoksa kafadaki nöronlar da dengesizleşir insan görmemekten. özelini kendine saklaman yani çoğu zaman yalnız kalarak; tefekkür ve beynini yalnızlık yoluyla geliştirirsin zaten büyük ölçüde. bu nettir.
