ilk başlarda güzel olur hoşuna gider insanın. ben yalnızım kimseye ihtiyacım yok dersin ama bir süre sonra en duygusuz insan da olsan o yalnızlığı boşluğu hissetmeye başlarsın. bir dışlanmışlık hissi uyanır içinde. ister istemez birileriyle konuşmaya başlarsın. bir süre sonra da bir daha yalnzı bile kalmamak istersin. çünkü sana zarar vermeye başlamıştır.
yalnızlığa alışmaya başladığınız, alıştığınız zamanlardır. nasıl birine alışınca başkasını görmüyorsa göz. yalnızlığa alışınca da kendinden başka bir şey istemiyor insan.
