uzun süre sonra evde kimsenin olmadığı ve okuldan veya işden çıktıkdan sonra. eve girip ayak seslerinden baska hiç sesin gelmediği sadece sessizlik ile konusup ve onunla ilk gün yasamak. yaşarken de keyif alınan zaman anlardır.
insanı bu dünyada yaşadığı her andır. bazen onlarca kalabalık içinde bile bu keyfi tadabilirsin. insanın yalnızlığını paylaşan tekşey ise tanrı'dır, başka kimse değil.
-cipsinin sonuna ortak olmayan gördüğümde,
-dondurmamı yavaş yavaş ama zevk almayarak sırf yavşaklık olsun diye herkesten sonra bitirme gayesi olmadığında. **
yağmurlu bir akşamda(saat 7-10 arası); suadiye starbucks'a girilir, istenilen kahve çeşidi alınır, dışarıya ama yağmur damlası gelmeyen masalardan birine oturulur, cepten müzik çalar çıkarılır, kulaklık bir kulağa takılır, diğer kulak ise sokağı ve dışarıda az sayıda oturan nüfusun sesini duyma görevini görmesi için boşta durur, Moddi - Smoke bulunur, play'e basılır, derin bir nefes alınıp verilir, bir yudum kahve içilir ve bir sigara yakılır. yakılan sigaradan sert bir duman çekilir,üflenmeden kahveden bir yudum daha alınır, gözler kapanır... duman tahliye edilir. her kahve yudumunda gözler 1-2 saniye açık durur ve tekrar kapanır. sigara biter, kahve bitmez. ilk yakılan sigara sönmeden yenisi yakılır. devam edilir. beyin rahatlar. vücut serpilir. sandalye rahatsız etmez. ne bir minder, ne bir koltuk, ne de bir insanın koynuna ihtiyaç duyulmaz. o an insan kendisine aşık olur. hayat bazen küçük ama ayrıntılı mutluluklarla paha biçilemez hale gelebilir. önce kendinizi, sonra başkalarını sevin.
yalnızlıkta tay tay durmaya çalıştığım şu günlerde hissetmeyi dört gözle beklediğim keyif. Ben de artık "hobareeyyy yalnızım, oh mis, ayak uzatmaca, kahve içmece, kafa dinlemece" modunda olmak istiyorum. Yardım et sözlük.
