kader değildir. insan kendi kaderini kendisi biçimlendirir. insanlarla diyalog kurmazsan, güzel konuşmazsan, insana değer vermezsen, armut piş ağzımza düş dersen tabi ki yanlız kalırsın.
bir yerden sonra insanın gerçekten kendi kendine telkin vermesi, boşver deyip geçmeye çalışması, ama olmamasıdır. kaderim heralde amk deyip bir sigara yakılır yine hüzünlü yanar sigara, yağmur hüznü oynatır yerinden, ve telkin devam eder , "kaderindir herhal bu" . aynaya bakılır çokmu çirkinim lan denilir. yalnızlık kader midir ? yoksa kaderi insan kendimi çizer?
