samimi söylüyorum yalnızlığın iyi yanı yok. bi kere hatalarımı telâfi edemiyorum. neden? diğer insanlarla etkileşimde olsam çabucak neleri yanlış yaptığımı anlarım. e kardeşim o sensin ben hata yapmam diyorsanız sıktır len ordan bok yapmaszın. hepimiz yaparız. yapmasak bile yanlış bir takım düşünceler ön yargılar geliştiririz. bunları değiştirmek için başkalarından etkilenmek gerekiyor.
bir ikincisi yalnızlık tembelleştiriyor. insan kendi kendini bir yere kadar gazlayabilir. bu yüzden şarjı azaldığında ince uçlu şarj aleti isteyebilecek bir dosta ihtiyacı vardır.
üçüncüsü ama en kötüsü karşı cinse uzaklaştırması. zamanla içe doğru kapanış ve bildiğini de unutma dediğimiz şey. kızlar yalnız erkeklerden hoşlanır ya da hoşlanmaz <<bence hoşlanmıyorlar>> karşısında rahat kendine güveni yerinde erkek istiyorlar.
yani anlayacağınız yalnızlık zararlıdır. tuz gibi günde bir çay kaşığını geçmemelidir ama her gün biraz tadılmalıdır.
Dır dır eden olmaz başında, sorumluluğun az olur, yediğin yemeği paylaşmak zorunda kalmazsın (mesela pizza veya hamburger gibi) kazandığını paranın yarısını biriktirip araba bile alabilirsin ve Türkiye turu atarsın. Böyle.
Yalnizligin en guzel yani kendi kendine konusmak. Istedigini konusabilir ve soylebilirsin. ileriye gidip cevap bile verebilirsin kendine. Varsin deli desinler bosver.
Moralini bozacak, kafanı ağrıtacak, umutlarını öldürecek hiçbir insan yok etrafında. Tamam devamlı nötr'sün ama pozitif olayım derken bir anda negatifliğe düşme riskin yok. Oh en iyisi.
