kötüsü de budur zaten. yalnızlıgın farkına vardıgınız an.. oysa ki yalnızken çevrenizdeki gürültüye kanıp kendinizi aldattıgınız da o kadar yanmaz canınız. farkına varmaktır en acısı. bir anda herşeyin manasız ve gereksiz oldugunun.. çevredeki yüzlerini silikliğinin farkına varmak...
zaman kara bir boşluktur artık. yalnızlıgınızdaki tüm o gereksiz insanları çıkarmak isteseniz bile yutacaktır herşeyi zaman. telafisi yok ki kaybedilen zamanın...
geçmiş ola.. ömrünün bir gününü daha harcadın yalnızlıgınla...
hayal kurmaya cüret etmenin sonucu olan berrak farkediştir. hayalleriyle yaşayan ve ayakta kalma mücadelesi veren bir insanın en sevdiği şarkıyı bile söyleyemeyecek derecede güçten düşmesiyle gerçekleşendir. acı çektirir de yine kimsenin umrunda olmaz.
Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
insan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler
orhan velı kanık
her daim umutlu ve pembe gozluklu pollyanna'larin farkindalik sahibi olmamasindan kaynaklacak ki hic hissetmeyecekleri bir farkedi$tir.
hayattaki mutluluklarin nereden geldigini sorgulamayan insanlar acilarin kaynagini sorgulayabiliyorlar. bu noktada yalniz kaldiklarini fardekebilirlerse eger, sozde gercek hayata ho$geldin partisi yapilacaktir kendileri icin.
ama bu partinin palyacolari renkli degil simsiyahtir, bu partinin balonlari patlami$tir. bu partinin surprizi, yalnizliktir.
hayatta alınan büyük yenilgilerden, hayal kırıklıklarından sonra farkına varılan durumdur. *
herkesin kendinden mes'ul olma durumu olarak da yorumlanabilr...
