hayatta alınan büyük yenilgilerden, hayal kırıklıklarından sonra farkına varılan durumdur. *
herkesin kendinden mes'ul olma durumu olarak da yorumlanabilr...
her daim umutlu ve pembe gozluklu pollyanna'larin farkindalik sahibi olmamasindan kaynaklacak ki hic hissetmeyecekleri bir farkedi$tir.
hayattaki mutluluklarin nereden geldigini sorgulamayan insanlar acilarin kaynagini sorgulayabiliyorlar. bu noktada yalniz kaldiklarini fardekebilirlerse eger, sozde gercek hayata ho$geldin partisi yapilacaktir kendileri icin.
ama bu partinin palyacolari renkli degil simsiyahtir, bu partinin balonlari patlami$tir. bu partinin surprizi, yalnizliktir.
çoğu kez kabullenilmesi zor olan bir durum olsa da sevilesi yanları da olan bir farkındalıktır. aynı zamanda allahın kendisini yanında hissettiremediği kişiler için vazgeçilmez bir ruh halidir.
hayal kurmaya cüret etmenin sonucu olan berrak farkediştir. hayalleriyle yaşayan ve ayakta kalma mücadelesi veren bir insanın en sevdiği şarkıyı bile söyleyemeyecek derecede güçten düşmesiyle gerçekleşendir. acı çektirir de yine kimsenin umrunda olmaz.
kötüsü de budur zaten. yalnızlıgın farkına vardıgınız an.. oysa ki yalnızken çevrenizdeki gürültüye kanıp kendinizi aldattıgınız da o kadar yanmaz canınız. farkına varmaktır en acısı. bir anda herşeyin manasız ve gereksiz oldugunun.. çevredeki yüzlerini silikliğinin farkına varmak...
zaman kara bir boşluktur artık. yalnızlıgınızdaki tüm o gereksiz insanları çıkarmak isteseniz bile yutacaktır herşeyi zaman. telafisi yok ki kaybedilen zamanın...
geçmiş ola.. ömrünün bir gününü daha harcadın yalnızlıgınla...
Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
insan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler
orhan velı kanık
bazen insanı katır gibi tepip aklını başına getiren hadise.
zira en bencilce dürtüleri su yüzüne çıktığında kendisi dışındaki herkesi ateşe atabilen insanoğluna duyulan ihtiyaçtan sıyrılıp yalnızlığa sarılmak bazen iyi gelir. diğer insanlarla bağlarını koparıp tanrıyla ve kendisiyle yüzleşebilmek insanı cesaretlendirir.*
bütün bir yazı beraber geçirdiğiniz, aynı yerde çalıştığınız, herşeyi ortak yaptığınız, gününüzün 20 saatini birlikte geçirdiğiniz kişinin, küs olduğu eski arkadaşıyla tekrar barışması ve artık sizi aramıyor olduğunun farkına vardığınız andır. hatta bu kişinin okulda yalnız takılmamak için sizinle takılıyor olması da ayrı bir acı verir insana...
