Güzel şeyler yaşadığın bir yerden tek başına geçerken; yaşanılan anın kare kare göz önünden geçtiği o acı an.
Can sıkar, hafiften üzer;
göz yaşlarını harekete geçiren o göz kırpma hareketini başlatabilitesi dahi vardır.
Yılbaşı da olabilir tabi. Lisede yatılı kaldığım zaman arkadaşlarla eğlenmek, ve hoşlandığım kızla okulda takılmak için yılbaşı akşamı eve gitmeyip okulda kalmıştım. Önce kız evine gitti, sonra da arkadaşlarım benim haberim bile olmadan içmeye gitmis. Ben kaldım ortada dımdızlak. Okulun en karanlık yerini seçip orada 8-28 tane atarlı ergen şarkısı dinlemiş, ara ara ümitsizliğime ve yalnızlığıma ağlamıştım. Okuldaki kutlamalara dahi katılmadan akşam 9'da da uyumustum. Hayatımın en kötü ve en yalnız yılbaşıydı
dertleşmeye ihtiyacın olup da etrafına baktığında o kadar insan içinden birinin bile seni dinlemeyeceğini farkettiğin andır. Ardından telefonu eline alıp, rehberi karıştırıp yine o bir insanı bulamama şeklinde devam eder. O dert boğazında yumru gibi kalır da yutkunamazsın ya, işte öyle bir şey.
sevdicekle geçirilen 5gunun ardindan onu yolculadiktan sonra okula gidip ders anlatip eve dönünce yaninda olmadigini anladigin andir. hickira hickira aglarsin.
bomboş eve anahtarla girmek zorunda kaldığın andır, geri çıkasın gelir ama yorgunsundur, kanepeye uzanıp sessizlik içerisinde tavanı seyrederken uyuya kalmayı beklersin...
bazen durduk yere bazen hayatın her bir köşesinde karşılaştığım olay. duvarda asılı saatin tik tak sesleri duyulurken bir de ağlamaklıyken olur genelde.
"mutluluğu paylaşamamak" demek geliyor içimden ama düşünüyorum, paylaşacak bir mutluluğum hiç olmadıki.. boşverin, yalnızlık en güzeli sanırım ya da ben bu şekilde kendimi kandırıyorum diye kendimi kandırıyorum.
Vizyonda güzel bir film olduğunda,sinirlerin bozuk olup çatacak biri olmadığında,sevgililer günü saçma gelse bile yalnız geçirmek zorunda olduğunda gibi şeyler sayılabilir.
tek başına üstesinden gelmen gereken şeyleri tek başına yapmak zorunda olmak. mecburiyet, ha başkası olsa, oha bunları nasıl yaptın nasıl alt ettin derler, dediler ama, aması var, koyar, sana koyar gider.
