efenim yıllar önce koyan andır. lakin milletin yanınızdayken yalnızlığın koyması en fecisidir. o yanınızdakiler sapır sapır dökülürken, tek başınıza kaldığınızda mücadele başlıyor.
kendi dünyamı böyle yarattım ben. mücadele ettim. kazandıklarım nedir bilmem. gün gelir yine koyarsa yalnızlık, işte o zaman işler sakattır.
eve hergün anahtarla girdiğin zamandır.
üstüne başına birşeyler aldığın da olmuş mu diye ordaki satıcıya sorduğun zamandır.
telefonuna msj geldiğinde nasıl olsa turkcell den dediğin zamandır.
eve geldiğinde yemek hazırladığında sadece bulaşık olarak 1 tabak çıkması. çamaşır makinesinin dolmaması, boşluk hissinden bahsetmiyorum o çok çok kötü.
pişman olup bir daha yapmayacağım dediğimde arkadaşımın kendi ellerinlr ettin diyip sanki çıkamayacağım bir bataklıktaymış gibi intihar etmeme sebep olacak kadar bana kızıp beni yalnız bıraktıktan sonra ne kadar iğrenç bir insanım ben dediğim an.
Hala onu unutamamışken ya da ayrılığı sindirememişken. Bu yüzden de hayatına hiç bir kadını alamıyorsun ya hani, sonra bir bakıyorsun o başka bir adamla öpüşüyor sevişiyor öğreniyorsun. Sonra üstüne yetmezmiş gibi bütün sosyal mecralarda yeni sevgilisi ile fotoğraflarını paylaşıyor. Lan nasıl oluyor bu diyorsun daha bir ay önce biz vardık o fotoğraflarda nasıl amk diyorsun ya. işte o nasılı sorduğun an koyuyor adama en çok
