zor-kötü günlerde seni anlayan,sana teselli (moral) veren birinin olmaması ya da yardıma gereksinimin olduğu zaman yardım edecek kimsenin olmaması veyahut herkesin hayır demesi.
Lisedeyken parasız yatılı okuyordum. Yurdumuz da lisenin bahçesindeydi. Ders bitiminde tüm okul servis beklerken sohbet ediyor ben o sırada perdenin kenarından sevdiğim kıza bakarak donumu değiştiriyordum. Sonra da o demir ranzaya uzanır tavanı izlerdim. Ulan hayat.
2 günlüğüne eski bir arkadaşımın yanına, ankara' ya geldim. Kahvaltı yapacaktık beraber. "Ben bi sevgilimle konuşup geleyim 2 dakika, buralardaymış." deyip gideli 10 dakika oldu. Ağlayarak kahvaltı yapıyorum... https://galeri.uludagsozluk.com/r/1863173/+
