akşam bir davet vardır, ya da bir parti işte sen ne dersen. herkes çift gider. adama yalnız gitmek koymaz da canım ya biz seni geçerken arabayla alırız sen gece tek başına çıkma şimdi cümlesi koyar. (bkz: yok ben taksiyle giderim)
kalabalıklar arasında oluşan yalnızlıklardır. konuşacak hiçbir şey kalmadığında o kadar canı acırki insanın kendisi bile anlamaz bu acıyı ne yapacağını, yorulmuştur belkide bu maskeli balodan ve çıkıp gider karanlığa doğru gerçek yalnızlığına kavuşur.
kesinlikle gecelerdir. uyurken günün keşmekeşinden kurtulursunuz ve aslında gerçek dostunuzun olmadığının farkına varırsınız. evet zaman geçirdiğiniz insanlar vardır ama hiçbirisi sizi anlamamaktadır. siz aslında yalnızsınızdır.
alarmla uyanmak,
yılbaşında arkadaşlarına "kanka,yılbaşında ne yapıyosun lan?" diye mesaj atmak mesela,
plan yapmadan evden çıkıp " ne de olsa dışardayken birini çağırırım,kesin gelir." diyememek.
telefonunun aniden çalmaması ve kimsenin "hadi gel filme gidelim" dememesi.
halen deli gibi aşık olduğunuz sevgilinizin yanına gidip, çok güzel sarmaş dolaş sevgi ve aşk kokan bir gün yaşayıp, tam vedalaşacakken ondan ayrılmak zorunda olduğunuzu söylediğiniz andan sonraki, eve tek başınıza yürüdüğünüz dönüş anıdır.
