Arkadaşlarınla buluştuktan 1-2 saat sonra, herkesin sevgililerine veya başka arkadaşlarına gitmek için kalkması, senin de "e napayım, eve gideyim bari..." diye ağır ağır yürümen.
yanınızda seslenecek kimsenin olmamasıdır. ağır ancak böyle gelir. geçenlerde biri yazmıştı. hayatınızda gönül anlamında sevgiliniz olmaması değil yalnızlık. evde veya bir yerde tek kalıp kimseden yardım isteyememek tarzında bir şeyler demişti. ben bayağı bir utanmıştım okurken. kendi adıma yani. sen yalnız değilsin dedim kendi kendime, sen şımarıklık yapıyorsun hatalarından ders çıkarmıyorsun dedim.
Sorumlulukların arttığında,hayatın acı gerçekleriyle karşılaştığında kendini güvensiz hissettiğinde, daha çok korktuğunda , başarılı anlarını paylaşacak biri olmadığında ya da hatalarını danışacak bir omuzun olmadığı zaman yalnızlık ağır gelir.
Yalnızlıktan kasıt, duygusal bir birliktelikten yoksunluksa, bu bazen tercihtir, nadas durumudur, ya da o büyülü çarpışmanın olmama hadisesidir ve ağır gelmez.
Doğru zamanda, doğru insanla karşılaşabilme ihtimali insanı güçlü tutar.
Velev ki olmadı, yapacak çok şey yoktur, yalnızlıkla barışık olmak gerekir.
Dostlarınız ve aslan gibi bir aileye sahipseniz daha hafif atlatılır bu süreç.
Ama en çok kavanoz kapağı açamadığımda ya da ne bileyim eşşeek kadar valizleri tek başıma sırtlandığımda koyuyor yalnızlık.
Zamanla onu da halletme tekniklerini öğreniyor insan.
Kim korkar hain kurttan, pehhhh?!
Boğazında bir şey düğümlenir ,ne yanına gidip kimseye anlatabilirsin ne de telefon rehberini karıştırman işe yarar .Gözlerin dolar ve yapayalnız olduğunu iliklerine kadar hissedersin zor bee.
hasta olduğunuz, rahatsız olduğunuz anlardır. sırtınız açılmış uyuyup sabah kaskatı kalktığınız anlardır. parası neyse vereyim, biri sırtımı örtse yeter dediğiniz anlardır. yağmurda şemsiye açmak istemediğiniz, tekim amk ıslansam ne olacak anlarıdır. kahvaltı hazırlamaya vaktiniz olmadığı için, ofiste aç kaldığınız anlardır. güzel bi' günaydına muhtaç halde uyuduğunuz gecenin sabahına küfürlerle uyandığınız anlardır. sırtınızın bi' bölümünün hep kirli kaldığı, bir hafta içinde 2 gömleği döndüğünüz anlardır. ne kadar yetmeye çalışırsanız çalışın kendinize; 'neyleyim sarayı, içinde yar salınmadıkça' anlarıdır.
