yer yer çeker sızısını
yer yer bırakır göğe
olur olmadık zamanlarda
olur olmadık yersizliklerde
öyle yokluklar ki..
yalnızlığım diye mırıldanır bulurdum kendimi
"tek bilebildiğim sen benim
vazgeçilmezimsin.."
zuhal olcayın bir şarkısıdır.sözleri şu şekildedir:
yeni taniştik belki de
ama kimbilir belki de hep vardin...
eşlik ediyordun sessiz ve sinsice
belki de
şimdi şimdi anliyorum kurnazca ayirdin beni belki de
liğme liğme savurdun sevdiklerimi belki de...
yalnizligim
yaşamak zorunda oldugum beraberligimsin
yalnizligim
kanimsin canimsin
sen benim caresizligimsin
yalnizligim
bugunum yarinim
sen benim huzunlerimsin
yalnizligim
tek bilebildigim
sen benim vazgecilmezimsin...
senin olmami istedin
ama belki de bir a$ik gibi
inatla bunca zaman
kendine sakladin belki de...
bir tohum gibi serpildin, filizlendin
ben oldun belki de
yatagimi bile payla$abilmek icin benimle
yalnizligim
yaşamak zorunda oldugum beraberligimsin
yalnizligim
kanimsin canimsin
sen benim caresizligimsin
yalnizligim
bugunum yarinim sen benim huzunlerimsin
yalnizligim
tek bilebildigim
sen benim vazgecilmezimsin...
''Rüya rüzgarlarında bir yaprak yalnızlığım
Düşüncem bir neydir ki ürperir perde perde
Belki bu mısralarım esecek gönüllerde
Fakat herkese uzak kalacak,yalnızlığım. '' *
Bir yıldızla çiğ tanesi
Paylaştılar karanlığı
Bir ayazla dağ ateşi
Bölüştüler yalnızlığı
Keşke ben de kar olsaydım
Bir dağ bulupta yağsaydım
Efkar dolu bu başımı
Bir omuza yaslasaydım
Yalnızlığım yalnızlığım
Kalp yarası yalnızlığım
Taşı bile yosun sarar
Seni kiminle paylaşayım
Bir rüzgarla gül yaprağı
Yaşadılar bu duyguyu
Bir dalgayla ay ışığı
Seviştiler gece boyu
Bir sarmaşık dal olsaydım
Özlemine sarılsaydım
Tek başına böyle değil
Bir omuzda ağlasaydım
sözleri mehmet teoman'a, müziği vedat sakman'a ait olan müthiş şarkı. yalın yorumu da varmış fakat henüz dinleyemedik, sadece hepsi grubunun kaydı var nette ve onlardan bile dinlenesi, öpülesi, loopa alınası bişey. sözleri de gayet güzel.
yalnizligim
yaşamak zorunda oldugum beraberligimsin
yalnizligim
kanimsin canimsin
sen benim caresizligimsin
Yırtabilir misin sessizliği gündüze değin gündüze değin
Hükmünü sürer her yeni acı bir öncekinin bir öncekinin
Ve bir sabah bakarsın sızlar için sızlar için oooov...
Kırgın mı yalnızca gecenin yalnızca gecenin
Kocaman yürekli adamım yaşlansam gölgesinde omuzlarının
Yürekli adamım kaybolur bedeninde tüm yalnızlığım
Yürekli adamım yaşlansam gölgesinde omuzlarının
Yürekli adamım kaybolur bedeninde tüm yalnızlığım
merhaba yalnızlık.
aslında yalnızlık kelimesi bana her zaman
arabesk ve varoş kültüründenmiş gibi geldi.
tabii ki aşağıladığımdan değil de
insanların yalnızlıkla konuşmasını tuhaf bulurdum
salak gelirdi de onla içli dışlı olmadan
bilemezmişim.
bilemiyor insan,
sevince, arkadaşı, yanında birileri olunca
bilemiyor yalnız kalacağını.
yalnızlığa seslenmiyor.
selam yalnızlığım.
sen somut değilsin.
cevap veremezsin ama ben yalnızlıklayım.
senleyim.
sırf senle olduğum için bu kadar yalnız hissediyorum kendimi.
o kadar içime işledin ki
insanlar, şimdi eski diye adlandırdığım arkadaşlarım,
sevgilim bile bana yanaşmıyor.
sen misin onları kovan?
çünkü ben istemedim
onlar da istemiş olamazlar
çünkü, çünkü ben kötü olmadım
bi kenarda sessizce bekledim.
neden? çok mu bencilsin bir aşık gibi kendine sakladın.
yalnızlığım.
sen şu aralar bana herkesin yalnız doğup
yalnız öldüğünü düşündürensin.
bilerek yapıyosun sana daha da bağlanıyım diye
biliyorum.
nasıl ki sevdiklerim sevgileriyle aşkı güzel kıldı
sen de yalnızlığı güzel göstermeye çalışıyosun
tıpkı onlar gibi acıtarak.
ben de kanıyorum sana.
ben anlıyorum seni.
gölgem gibi takip ettin.
sonunda elindeyim yalnızlığım.
iki-üç sene önce
okula beraber giderdik senle.
elimde kahverengi defterimle mavi dosyam.
daha o'nla tanışmadığım zamanlardı
daha senleydim. o kadar yanımdaydın ki
yalnızlığın güçlü olmak olduğunu bana hissettirdin.
öyle kabul ettirdin.
çalıştığım zamanlarda da para kazanmanın, yalnız olmanın
kendini güçlü hissettirdiğini anlattın.
ben de kandım.
okulumdan eve, evden sonra işe götürdün beni
çocuktum yalnızlığım.
daha bilmeden hayatı, öğrenmeye çalışıyordum.
sonra o'nunla tanıştım.
sen yanımdan sessizce uzaklaştın
o kadar aşık oldum ki aylarca beni takip eden seni
farkına varmadan kaybettim.
sen mi beni terketmiştin
yoksa ben mi seni?
ne farkeder diyosun dimi
ayrılık olduktan sonra
kim kimi terketmiş ne önemi var.
çok mutlu etti bi kız beni yalnızlığım
senden daha mutlu etti
senden daha güçlü
senden daha olgunlaştırdı.
çok şey yaşadık
çok şey atlattık.
sen de gördün dimi tüm onları.
ne güzel sarıldık da ağladık.
onla geçirdiğim zamanın bir saniyesini
senle geçirdiğim okul yolundaki ayları değişmem lan.
çünkü beni ayırdın ondan.
adım adım takip edip kuyular kazdın
bize çelmeler taktın.
hangimiz düşerse ona yapışacaktın
ikimizi düşürdün.
şimdi benlesin.
o'nun yalnızlığı benimki gibi değil
o'nun da var yalnızlığı
ama o'nun özlediği yok benim gibi kendisini.
beni terketti yani, senin çelmelerinin de sayesinde.
sonra yine beni yanına aldın.
daha önceleri de tek başıma koydun beni ama
senle geçen zamanların insanı güçlü kıldığına
yalnızlığın iyi bişey olduğuna
hala inandırmaya çalışıyosun
neden?
ben zaten tanıyorum seni
zaten biliyorum yalnızlığın verdiği
dünyadaki tek insanmışsın hissini.
biliyorum hepsini.
neden?
neden aldın sevdiklerimi elimden?
ben her şeyi biliyorum lan
zorluğu da kolaylığı da
acıyı da merhem olmayı da.
neden yalnızlığım?
beni çok mu sevdin
çok sevdiysen hani nerde sevgin?
nerde beklenmedik bi anda yanağıma kondurup
gülümsettiğin minik öpücük?
hani gözlerinin içindeki
sevgi sözcüklerinden bin kat daha güzel o ışık?
nerde ellerimi ısıtan minik ellerin?
nerde lan kalbin bırak da seveyim.
bu yüzden beni o'ndan daha iyi sevemezsin.
çağırmadım seni özlemedim
peki neden yeniden geldin
neden peşimdeydin?
yalnızlığım.
aslında çok arabesk ve kıro bi tabirsin
ama benimsin.
yalnızlığım diyorum sana görmüyo musun?
benimsin.
adım adım gel peşimden
ben seni takip etmeden
kimse daha beni terketmeden
yavaş yavaş sessizce yürü sağımdan.
biliyorum benlesin daha çok zaman
biliyorum sen değilsin hayattan nefret ettiren
öyle olsaydın, sen olsaydın
kendimi kötü hissederken sana bunları yazar mıydım?
en berbat günlerimde
burda benle
soğuk evimde
benim olmayan sokaklarda
şoförlerin sürdüğü otobüslerde
insanların dua ettiği camilerde
benlesin.
canım dediğim sevgilim gider yanımdan
sen gitmezsin.
yalnızlığım,
yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin
kanımsın canımsın sen benim çaresizliğimsin
yalnızlığım
bugünüm yarınım sen benim hüzünlerimsin
yalnızlığım
tek bilebildiğim
sen benim vazgeçilmezimsin.
Anladım sonu yok yalnızlığın
Hergün çoğalacak
Her zaman böyle miydi bilmiyorum
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak
Alışır her insan, alışır zamanla kırılıp incinmeye
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmak
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
Bekliyorum bekliyorum bekliyorum
Hadi gelin üstüme korkmuyorum
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
Bekliyorum bekliyorum bekliyorum
Hadi gelin üstüme korkmuyorum
Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze hasret
Yokluğunla ben başbaşayız nihayet
Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze hasret
Yokluğunla ben başbaşayız nihayet
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
Bekliyorum bekliyorum bekliyorum
Hadi gelin üstüme korkmuyorum
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
Bekliyorum bekliyorum bekliyorum
Hadi gelin üstüme korkmuyorum
yalnızlığım insanlar içinde,
arkadaşlarım aşklarım biçimde,
yara aldım bundan 2 yıl önce,
hiç susmadım, şarkı söyledim günlerce
.
.
.
teşekkürler büyüyorum sizinle
öperek uyandırdım bu sabah ayrılığı.
fırından yeni çıkan bekleyişler satın aldım.
kırmızı mavi ekoseli yalnızlığımı serdim masaya.
manzaraysa ayrılığa sıfır! işte her şey hazır..
acılarımla iki lafın belini kırdık.
yokluğunda bir kuş sütü eksik..
yalnızlığım ve ben; seni çok bekledik...
müthiş bir zuhal olcay şarkısıdır. defalarca dinlenir.
Yeni tanıştık belki de
Ama kimbilir belki de hep vardın
Eşlik ediyordun sessiz ve sinsice belki de
Şimdi şimdi anlıyorum
Kurnazca ayırdın beni beki de
Lime lime savurdun sevdiklerimi
Belki de
Yalnızlığım
Yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin
Yalnızlığım kanımsın canımsın
Sen benim çaresizliğimsin
Yalnızlığım
Bugünüm yarınım
Sen benim hüzünlerimsin
Yalnızlığım
Tek bilebildiğim sen benim
Vazgeçilmezimsin
Senin olmamı istedin
Ama belkide bir aşık gibi
inatla bunca zaman kendine sakladın
Belki de bir tohum gibi serpildin
Filizlendin ben oldun belki de
Yatağımı bile paylaşabilmek için
Benimle
siz gittiniz, gittiniz, gittiniz,
ben kaldım, kaldım, kaldım,
sesiniz kaldı, onda kaldım,
yöneldim yüzünüze baktım,
yöneldim gözlerinize baktım,
orada yansıyan bana baktım.
yalnızlığımı nasıl anlayacaktım. özdemir asaf
duramıyorum, ağlamaktan utanıyorum,
utandıkça ağlıyorum!
belki bir tek gözyaşının çözebileceği bir dert değildir bu
ağlamamak lazım öyleyse
sevindirmemek lazım kederleri
ya da böyle avutmamak lazım geceleri
yalnızlığımı, yapayalnızlığımı, yalpalayan yalnızlığımı..
yanlızlığımı çekmek ağır geliyor omuzlarıma ve arka arkaya birbiriyle tanışan sigaralar
her nefes gece, her gece içimde,
gündüz ellerimde
ağla yüreğim ağla
ne kadar dert varsa birbirine bağla...
