koca evde bağırırsın sesin yankılanır yine sana döner derdini masandaki şaraba aktarırsın çünkü anlatacak kimse yoktur sarhoş olduğunda yatağına yatıracak hasta olduğunda başında bekliycek kimsen yoktur telefonunda son aramalar bomboştur aynı kalbin gibi buruk bir acı kaplar içini sonra bir yudum daha alırsın yalnızlıktan .
''biri benimle konuşsa ve benimle ağlasaydı, kendi kendime konuşmaktan sıkıldığımda duvarlar dostum olamazdı'' demişti bir gün okuduğum bir yazı. bugünde yanlızım . o kadar yanlız ki yanlızın yanlız mı yalnız mı diye ayrımını yapamıyorum.
