Kardeşim. Evet ilginç belki, ama beraber yaşamaya başladıktan sonra onun üstüne titrer oldum. Günümün her saati onla geçiyor. Bir abi olarak hem anne bem baba olmaya çalışıyorum. Haliyle bu da yalnızlığı unutturdu.
ne kadar arkadaşın olursa olsun her zaman daima yalnız olacağını bilmek bu duygunun sana verdiği zararı azaltıyor. sahte gülüşler ,her nefes alışında adeta yalan söylemeye programlanmış insanları bir arada görünce 'neden birilerine ihtiyacım olsun ki ?' dedirtiyor insana.hem sağlam bir dini inancın varsa hiç bir zaman yalnız kalamayacağını biliyorsun sadece insanlar yanında olmayacak. bu yalnızlık kötüdür yazımdan arkadaşlıklar,bütün insanlar kötüdür önermesi çıkarmanızı tavsiye etmem ama genelde durum bundan ibaret. bu melankoliden kurtulmanın en güzel ve sağlam yolu sağlam bir inanç.
yeteneğim yoktur ama bu yalnızlık işi canımı çok sıktığında çizecek herhangi bir şeyler bulurum ve onun aynısını yapmaya çalışırım. hakkımı yemeyeyim bazen güzel şeyler çıkıyor.
yazılan her şeyde bir yalnızlık vurgusu olacak, dinlenen her şarkı içinden cımbızla bir kelime seçilecek, okunan her yazıda içine batacak bir cümle olacak vs. vs.
unutmaktansa varlığını kabul etmeyi seçmek daha doğrudur.
Aslında herkesin yalnız olduğunu fark edip kendi yalnızlığını kabullendiğinde ortadan kalkan arayış. Çok takılmamak lazım böyle şeylere. Bu kabullenme sürecinde ise film kitap ve müzik üçgeninde yaşamak işe yarayabilir.
