gönüllü kamlumbağalık yapıp kabuğuna saklanmak, biri yaklaşacak olunca daha da içeri gömülmek, bu benim seçimim diyerek avunmak, birine ihtiyaç duymadan ayakta durabiliyorumla gururlanmak, kendi sesini unutmaktır.
yalnızlık; tek sesin içinizdeki ses olduğunu ve onu daha iyi anlayabildiğinizi anlayabilmek, kendi kendine konuşmaya başladğınızı farketmek ve kendinizden uzaklaştığınızı görebilmektir. yalnızım, o zaman hala yaşıyorum :P iki cümle oldu be!
yalnızlık benim açımdan mutluluktur. evden ayrılıp tek yaşamayı benden çok isteyen yok herhalde... yada bir söz aklıma geldi; yalnızlık bir ilaç mıdır yoksa hastalğın ta kendisi mi?
yalnızlığı, öldürme çabasıdır olsa olsa. insan kendisine çok kereler hesap verse de hiç bir zaman açıklama yapmaz. bu noktada, insanın genelinde "ben yaptıysam, öyledir" düşüncesi hâkimdir.
bu açıdan baktığımızda, eylemde "açıklamanın yapıldığı ikinci kişi" peyda olmakta ve bu da; insanı o tatlı yalnızlık rüyasından uyandırmakta, namütenahi özgürlükten alı koymaktadır bir yerde.
