artık iyice kaynaşmışsınızdır.öyle boş beleş bakıştığınız kızın arkasında size sırıtır.eve gelir ceketi atar ve iki bira yudumlarsınız beraber.insanlar tek başına olmayı yalnızlık sanar ,o yalnızlık allah a mahsus.insanların bambaşkadır hatta kişiler gibi farklı farklıdır.oturur bir kuytuda bekler sizi sadık olduğundan değil zehrini akıtmazsa ölür yalnızlık o nedenle ölmeden her insan illa yalnız kalır bir zaman.size en duymak istemediklerinizi fısıldar.insanlar duymak istemediklerini sadece anasına edilmiş iki pelte laf sanar ..yanlıştır bu tabi.size en mahreminizdekini zehirle yoğurup sunar artık öleyim dediğinizde ağzınıza en koca lokmayı sokar hemde.
yalnızlığı tanımak kötüdür hele bir de dost olmuşsanız başka.
yaban diye bir roman vardı hatırlar mısınız bir zamanlar bir istanbul beyfendisinin savaş zamanı bir anadolu köyünde yaşamaya başlaması.yalnızlık işte öyle izole olmaktır insanlardan.bir insan yalnızlığı sevmez,sadece yalnızlığa alışır.
