hayatın belirli dönemlerinde olandır. çevrenizdeki insanlar sizi boğmaya başladığında, her yere yetişmekten kendinize, yapmak istediklerinize, hayallerinize vakit ayıramamaya başladığınızda, insanların sahteliğinden bıkıp kendi iç dünyanızda daha huzurlu olabildiğiniz zamanlarında olabileceğinin farkına vardığınızda, odanızda yapayalnız felsefi, toplumsal, siyasi ve saire konuları saatlerce düşünmenin, kendi kendine tartışmanın arkadaşlar arasındaki sex muhabbetinden, sığı akp tartışmalarından, dogmalarıyla dolu dini tartışmalarından daha fazla haz verdiğini anladığınızda, zamanın kıymetini, hızını kavrayabildiğiniz ve bu zamanın yalnız değilken ne kadar boşa harcandığının farkına vardığınız zaman yalnızlığa tapmanın zamanı gelmiş demektir.
bu süreç ne kadardır? kişinin ihtiyaçlarına göre değişkendir. bir ay, altı ay, bir yıl... sosyal ilacıda almaya ihtiyacı vardır bünyenin. sevildiğini bilmeye, sohbet etmeye, dertleşmeye, birikimlerini sunmaya ve kullanmaya başlamaya ihtiyaç duyulur. bir ılımlılık içiresinde yürütebilirsen eğer yalnızlık sevilmeye değer.
kararınca makbul olan, dozu artınca insanda boğulma hissiyatı uyandıran hal..herşeyi istediği gibi yaşayamayan insanların başına olmadık anlarda geldiğinde kısa devre şok da yaşatabiliyor.bilinçli tercih durumlarının ise keyfi başka tabi..
yalnızlık sevilmez, yalnızlık tercih meselesi de değildir.
sana bahşedilmiş yalnızlık, başkalarının tercihi * neticesidir.
o yüzden kimsenin götü kalkmayacak. yani kalkıp birisi size yalnız kalmayı seviyorum derse, ne kadarda acınacak bir haldesin demeyin diyedir. zira yalnızlık utanılacak bir şeydir.. **
sadece kuytu köşelerden ibaret değildir yalnızlık.
her daim can acıtıcı değildir ya da.
sebepli sebepsiz herhangi birinin sizi itmesine gerek yoktur hatta.
tercih edilendir bazen. yalnız olanların boynu bükük gibi sanılması beni deli eden.
hangimiz ihtiyaç duymadık ki yalnızlığa? yalnızlık taşısa da birçok olumsuz mana sırtında, yükü almaktan kaçınan daha çok boğuşmamış mıdır kalabalıklarla hayatı boyunca?
yok ihtiyaç meselesi de değil dersek; sorarım hiç mi sevmezsiniz yalnızlığı? ürkütücü mü gelir yalnızlık fikri ya da?
yalnızlığı sevmek... "nedir" den çok "ne değildir" e bakınca anlamının daha bir ortaya çıktığına inananlardanım.
asosyallik değildir mesela. sosyallikten ne anladığımıza bağlı elbet. sokakta dolaşmak değildir sosyallik.
"yalnız geldik yalnız gideceğiz " sözüne sıkı sıkıya bağlanmanın paranoyasına sahip değildir yalnızlık tutkunları. sadece kalabalığı, arzu ettikleri vakit kendi iç hanelerine dahil ederler.
ya da derler ya hani kaçıyor kişi kendinden veya insanlardan. zira kendinden kaçan kişi kalabalıklara karışır. kurtuluş olmasa da kayboluş olur bu onun için kimi zaman. beden sayısı ne kadar artarsa ruhunu o kadar azaltacaktır aralarında. yalnızlık zehirinin ucuz panzehiri karışmaktır insanlar arasına.
halbuki işin aslı başkadır. yalnızlığı seven; kaybolmayı değil kalabalıklarda, sakin bir yerde tek başına çoğalmayı sever.
yalnızlık birçok artığı muhafaza eder içinde.
evde yalnız kalmak, bırakılmak, terkedilmek, iki kişilik yatakta tek başına uyanmak belki kırıntılarıdır yalnızlığın.
dayatma ile olmadığı muhakkak olsa da unutulmaması gereken mühim ayrıntı şudur ki, tercih edilen her kavram sevilir.
yalnızlığı sevmek bir tercihtir.
bireye özel.
kaçmak,
kalabalıklarda boğulmak,
perdeleri siyah seçmek,
önünü görememek,
geçmişinden nefret etmek,
değildir.
sadece kuytu köşelerden ibaret değildir yalnızlık.
Yalnızlık sizi seviyor diye sizin de onu sevmeniz gerekmez. Elma armuda aşıksa armut ne yapsın , ya elmada kurt varsa yazık değil mi armudun iyisini yiyenlere.
''kötü adamlar, iyi adamlar onları kötülük yapmak zorunda bıraktıkları için kötüdür.'' cümlesi cuk oturur bu duruma.. zira yalnızlık seçilmez, zorla seçtirilir..
cumartesi akşamı, eşle dostla kankayla sabahın ilk ışıklarına dek süren muhteşem ve bol kahkahayla dolu bir gece geçirip, pazar sabahı tek başına yaşadığın evine döndükten sonra hemen uyuyup, akşamın beşinde uyandıktan sonra sıcak bir duş ardından üzerinde bornozla sert bir kahve ile tek başına gazete, kitap, dergileri karıştırarak geçirilen zamandır yalnızlığı sevmek. mevsimlerden kışsa tadından yenmez. yalnızlık, insana sosyal çevresi tarafından sevdirilir.
hayattan elini ayağını çekmiş olma durumudur. çünkü her ne kadar yalnızlık durumunda korumasız kalsa da tehlikelerden de korunduğunu zanneden insanlar varsa da * yine de hayatta risk alınmazsa yalnızca hayatın seyircisi olunacağı bir gerçektir. bu nedenle yalnızlığı sevmek demek hayatı yalnızca seyredebilmek fakat bu oyunda rol alamamak demektir.
(bkz: korkarak yaşıyorsan)
yalnızlığı sevmek hayalleri sevmektir. sürekli hayaller kurmak onlarla beraber yaşamaktır. bilinir ki hayaller gelecekteki gerceklerdir.
karanlıkta yalnız kalmak,
gecenin bir yarısında....
... elinde kalem dilinde kelam
...nakış gibi işlemek harfleri
......anlamlar bilemek üzerine kağıdın
işte bunun adı yalnızlık. sevmek ise yaşatmak.
insanlar yalnız doğar yalnız ölür.bu yüzden yalnızlığı sevmekten daha doğal hiçbirşey yoktur.kimseye dert anlatmaya gerek kalmadan derdini kendine anlatıp rahatlayabilirsin çunku seni gerçekten dinleyen tek kişi gene sensindir.insanlar bencildir başkalarının sorunlarını dinlemek veya uğraşmak istemezler o yüzden sonuç olarak tek başına problemlerinini sorunlarının ustesinden gelmelisin.uzun sure yalnız kalan delirir derler ama sosyal olucam diğe başka bi kimliye burunmek içindeki sesi dinlememek seni asıl deliliğe iten şeydir.o yüzden her insan gunde kendine 1-2 saat ayırmalıdır yalnız başına oturup kendini dinlemelidir...
yalnızık sevilesi,kendini dinleyesi zamandır.hayatta kalabilmenin yegane olgusu da yalnızlık değil midir? hayat bağımlılıkları ya da zaafları kaldırabilecek olgunluğa erişememiştir ki zaten. yalnızlık özgürlüktür.açı cekme olgusunu azaltandır.
insanin kendisini sevmesidir. kendine ayirdigi zamanlarda hos vakit gecirmesi ve kendi kisiligini cozmesi durumudur. kendisi ile ilgilenme luksudur. sanildiginin aksine yalnizligi seven insan asosyal degildir. * kendisini seven insan digerlerini de seveceginden ve onlarla da iyi vakit gecirmeyi biliyor olacagindan sosyaldir. sever ve sevilir. kendi kendine kaldigi zamanlarda iyi vakit geciren insan baskalariyla da iyi vakit gecirmeyi bilir. zira; kendini cozmus insanin insanlari cozmesi ya da cozme cabasi musbet sonuclanacaktir.
sağlam bir kalp kırıklığı/hayal kırıklığı yaşamamış insanlar bile isteye yalnızlığı seçmez sanki.. biraz mecburiyetten, ya da insanlara karşı güvensizlik sonucu oluşan bi sevgi olsa gerek.
" kafamı dinleyeyim artık biraz da , çok yoruldum " düşüncesiyle sevilir yalnızlık. fırsat bulunmadıgı için yapılmayan şeyler yapılır, görüşülemeyen eski dostlarla görüşülür. kafa bir güzel temizlenir, sözlükte daha çok vakit geçirilir, msn de daha çok takılınır. daha çok sinemaya tiyatroya gidilir vs vs
