rasyonalizasyon yapması olası insan söylemidir. insan doğası gereği sosyal bir varlıktır. çevresiyle daima iç içe olmak ister (depresyon, ya da geçici bunalım durumları yoksa).
rasyonalizasyon yöntemiyle; insanlara kendini sevdiremeyen, kendini sevmeyen kişi 'ben yalnızlıktan hoşlanıyorum.' der.
Bazı insanlar yalnız kalamaz. Bazı insanlarsa kalabalığa Karışamaz. Bu iki uç dışında olup dönem dönem yaşadıkları neticesinde yalnızlığı secenler de olabilir.
Para parayı çeker derler ya insan tek başına olmaya da zamanla alisiyor ve bu alışkanlık nedeniyle yeni arkadaşlar aramıyor.
açık ve net, eğer genel bir yalnızlıktan söz ediliyorsa yalandır. ancak, "içerken yalnızlığı seviyorum" ya da benzeri bir iddia ortaya atılırsa inanabilirim.
her ruhun sevgiye ihtiyacı varken, kimsenin yalnızlığı daha çok sevdiğine inanmam.
bir zaman sonra kaçınılmaz son olarak yapabileceğiniz durum. iç acıtıcı olsa da. ilgi kasmak için söylemiyorum gerçekten. uzun süre kimse yalnız olmayı istemez çünkü. ama hiç kimseniz yoksa elden de bir şey gelmez.
insan sevmeye programlı çünkü. hiç kimsemiz yoksa bende yalnızlığımı severim. ne yapalım.
insanların artık yanınızda olsa da bişey anlam ifade etmediği evresinde düşünülen bi durumdur her insanda belli bi süre yaşanılır. Fakat bu duyguyu günlük hayatınızda az da olsa bulundurmakan zarar gelmez zira günümüzde en kalabalık içinde en yanlız biziz.
Ben Değilim mahremiyet çemberim geniş olsa da yalnız yaşayabilecek bir insan Değilim. Zaten yalnızlığı Bu kadar kutsal bir şeymiş gibi gösterme çabasını da gereksiz buluyorum. istemeden de olsa yalnız olduğumuz anlaşılmadığımızı hissettiğimiz zamanlar olabilir ya da yalnızlığa alışabilirsin bu normal ama yanında arkadaşlarını, dostlarını istiyor olmak güçsüzlük göstergesi değil bence. Öyleyse de o Zaman benim güçsüzlükle bir sorunum yok.
Yalnizlik genellikle birinin yokluguyla ortaya cikan, kendiniz dahil herkesi her yeri ıssız hissettiren duygudur. Birinin varligina alisirsiniz, giderse yokluguna da alisirsiniz. En sonunda yalniz kalirsiniz. yalnizligi sirf o birakti diye seversiniz, onun yalnizligi oldugu icin. En azindan ben öyle sevmistim.
Anlatırsın anlamazlar, konuşursun duymazlar, durmadan tavsiye vermeye çalışırlar, yetmez üstüne bir de ucuz dertleriyle boğarlar.
Beynin o kadar doludur ki, dilin o kadar yorgundur ki ne konuşmaya mecalin kalır ne de konuşmaları beynin alır. işte bu zamanlarda bir başına olmak en iyisidir.
