zamanında acı çekmiş insanın yapabileceği bir eylemdir.
yalnızlık bi ilaç mıdır yoksa hastalığın ta kendisi mi diye düşündüren durumda olabilir. (bkz: zakkum)
çok ciddi bir ayrılık yaşamış insanların düştüğü, düşebileceği ruhsal durumdur. her ilişkinin sonunun aynı olacağıını düşünmek paranoya yaratıyor insanda. o nedenle içindeki sesin "kızlarla gül,eğlen,kanka ol ama sevgili olma" demesidir.
sevgili edinmeyi bir tercih meselesi gibi gören bünye, yalnızlığına kılıf uydurmaya çalışan bir zavallıdan başkası değildir zaten. zira başka türlü açıklayamıyorum salaklığını.
Yalnızlık düşünme imkanı verir. Yalnız kalınca yapacağınız her şeyi daha sağlıklı yaparsınız fakat sevgili bunun imkanını vermez. Yalnızlığı sevgiliye tercih eden bu yüzden etmiş olabilir.
yalnızlığın huzurunu özlemektir... yalnızlık sizi boğmaz, istediğiniz kitabı, gazeteyi -adam okuduğum gazeteye bile karışıyordu yuh-, izlediğiniz filmi kendi kompleksleri için malzeme yapıp eleştirmez, yalnızlık kavga edip, üstünüze yürümez, istemediğinizde sokulmaz, bu sıcaklarda ter kokmaz, elleri terli terli elinizi tutmaz...
yalnızlık güzeldir, bir gün yalnızlığı özletmeyecek bir sevgili bulma hayali can yaksa dahi...
doğru iştir. çünkü etrafına bakınca hemen hemen her kızın gözü hak etmediği yükseklerde, beklentilerde. aradığı gerçekten bir aşk değil, ego tatmini için bir varlıktır, hepsi bu. 'ne kadar da güzelim, havalıyım...' düşüncesiyle insanlara tepeden bakıyorlar ve de efendi erkekleri sadece arkadaş olarak gördükleri için 'gerçek aşk yok yea' diye konuşma hakkı olduğunu zanneder. neyse, kısacası olduğu gibi görünmeyen, gözü yükseklerde olan, zekaya, ahlaka değil de maddiyata önem veren bir sevgili olacaksa hiç olmasın daha iyi.
