yalnızlığı kabullenmek

Beklentilerden arındırır ve huzura erdirir.

insana değer katar.

Kabullenmemek icin bu aralar çırpınsamda sanırım faydası olmucak .

Zamanla etrafına kalın duvarlar örer insan, belki bilmeden ve istemeden. Ve sonra o duvarlardan ne dışarı çıkabildiğini ne de içeri kimseyi alabildiğini farkeder, yalnızlığını öylece kabullenir.

Bir yandan üstünüzden büyük bir yükü alan, bir yandan da hayata dair bazı umutlarınızı söndürendir.

kendini kabul etmektir. ancak bundan sonra yalnızlıktan kaçmak için değil gerçekten sevdiğin için aşık olursun.

etrafındaki insanların gayet akıllı insanlar olmalarına rağmen,seni senden başka anlayanın olmaması durumudur.

tüm çabalarınıza rağmen içinizdeki yalnızlığı yok edemiyorsanız yapmanız gereken şey onu kabullenmektir. yalnızlık; ne arkadaşla ne de sevgiliyle giderilebilecek bir şey değildir. hayatınızdaki her şey çok normaldir, çok güzeldir, sevgiliniz ve bir ton arkadaşınız da vardır ama siz bütün bunlara rağmen yalnızsınızdır çünkü hayatın size sundukları yalnızlığınızı gidermeye yetmemektedir. bu durumda yapılabilecek en güzel şeydir yalnızlığı kabullenmek..

hayata karşı olan beklentilerini azaltıp, hayata daha gevşek tutunarak devam etmektir aslında. asla gerçekleşmeyecek olan bir şeyi dilemekten vazgeçip, gerçekleri artık kafana oturtmaya başladığın zaman, yavaş yavaş durulup zorunlu olarak yapmak zorunda olduklarını yapıp başka hiçbir şeye karışmadan kendi halinde yaşamaya başladığın andır. bir kaybediş değildir aslında sadece imkansız beklentilerden vazgeçiştir.

kendi özgürlüğünü kabullenmektir. güzeldir keyfine varınca. ***

sokak lambasının altında saatlerce tek başına dans etme eylemidir.

kendini kandırıştır.içte bir yer hep arayıştatır bazen bastırılmış olsa da.

insanın kendine yetebiliyor olması durumu ile sonuçlanan, o kadar da korkunç olmayan bir durumdur. hem insanı ayakta tutan umutları, sevgileri ve kendine olan güvenidir; eğer tüm bunları tek bir arkadaşa veya arkadaş grubundan beklersen onları kaybettiğin an "ben yalnızım, mutsuzum" handikaplarına kapılırsın. mutluluğun sırrı ne arkadaşta, ne şehirde ne para da...mutluluk "kendi yalnızlığınla mutlu olabildiğin andadır"

yazgısı yalnızlık, anlaşılamamak olan bahtsız insanın "pes" dediği ürkütücü an.

çoğu zaman yapılamayanın aksine artık bazı şeyleri görmeye başlamaktır.
ama öylesine değildir bu. gerçekten vazgeçmektir.kendinden değil, normal yaşamından değil ama beklediğin ve gerçekleşmeyeceğini bildiğinden vazgeçiştir. artık durulma zamanıdır, yapılacak olanlar yapılır, ama pek tat vermez.bir gün değişme ihtimali vardır bu durumun, ama değişene dek kafada can sıkan bir detay olarak kalacaktır ve kabullenmenin verdiği bir rahatlama sayesinde hayata daha gevşek tutunacaktır kişi.