1999-2010 ve 2017 den günümüze... toplamda 13 sene tek başıma yaşadım, yaşıyorum ve böyle devam ederse de yaşamaya devam edecek gibiyim...iyi yanları da var berbat yanları da...sevmiyorum yalnız olmayı aslında ama evim benim mabedim gibi oldu, paylaşmak da işime gelmiyor...kısacası ne emmeye ne gömmeye...alışınca bırakmak çok zor yalnızlığı...
"Çocukken iki kişi oturduğumuz kapı eşiğine, tek başıma zor sığıyorum şimdi... Büyüdükçe insan yanlız mı kalıyor ne!!..."(Sunay Akın)
cümlesini aklıma getiren girdi...
"...aşk da zaten iki yalnızın ortak bir yalnızlıkta buluşmasıdır, dedi. 'aşık olun, gösterin birbirinize yalnızlıklarınızı. nasılsa ayrılık insanın tek kişilik yalnızlığını özlemesi'..."
yalnizlik sizi değil, siz onu seçerseniz guzel olan durumdur. Ayrica degeri yaş ilerledikçe fark edilir. Birde özgüveni olmayan ve yalnizliğa mahkum olan birisi içinse acinasi durumdur.
aşık olma nedenleri;
cok fazla tuketen biriyseniz sizi frenleyen unsurdur.
kendinize vakit ayirmak.
siz istemediğiniz surece sizi terk etme şansı olmamasi.
onu defalarca aldattiğiniz halde yinede sizi kabullenmesi.
Kisacasi rahatlik.
En kötü yönleri;
tam kafaniza göre uygun, dünyalar guzeli birisini bulduğunuzda, kendinizi paylaşamamaktir. Uzun ilişki kurma yetinizi kaybetmenizdir. Telefonda saatler harcamaktan kaçirtan, gecelerinizi paylaştirmaktan kaçirtan, çabuk sıkılmanize neden olan, surekli hayatinizda olmaya niyetlenen birisini yük olarak görmenize neden olan ve daha sayilamayacak bir çok kötü yönleri olan durumdur. Çünkü yalnizlik; sizi, kendinize aşik edip, bok gibi narsist yapar.
Ama onu siz seçtiginiz sürece. Eger o sizi seçerse sosyopat olup cikarsiniz.
