mümkün olmayan uğraştır.
insanoğlu bu dünyada herşeye alışır bir yalnızlığa alışamaz.
açlığıa, yoksulluğa,sömürüye hatta mutsuzluğa bile alışır ama yalnızlığa alışamaz.
yalnızlık allah'a mahsustur.o yüzdendir ki insan en çok yalnızken allah'a yaklaşır.
hasta hasta evde nette dururken konuştuğunuz sevgiliniz değilde en yakın arkadaşlarınızdan biri ise ve bunun bundan sonrada boyle olucağını zaten biliyorsanız yalnızlığa alışıyorsunuz demektir ama hiç belli olmaz bu yalnızlık süresi...
yalnızlıga alısmak diye bir sey yoktur, eski iliskinin, eski yasanmıs seylerin felan etkisinden kurtulamamak vardir. bu devre de sosyal hayattan uzaklasmak vardir. oysa bizi istemeyenin cehennemin dibine kadar yolu var, yazması kolay, uygulaması zor biliyorum.
iste o depresyonu kroniklestirmek deseniz anlayacam.
insan yalnızlığa alışamaz sadece kendini alıştığına ikna etmeye çalışır böylece bi nevi teselli bulur. ama bu acı gerçeği kendine bile itiraf edemez. iç konuşmalarda " ya bak nası alıştım mutluyum der" ama yalan olduğunu bal gibi bilir.
* herkes uyurken uyanık olmak, herkes uyanıkken uyumak. insanların uyanıkken bıraktığı izleri sürmek. emareleri kurcalayarak o gün neler olduğunu anlamaya çalışmak. anladıklarını unutmaktan korkmak ve bir yerlere not alma ihtiyacı duymak. gidilen her yere ad ve soyadı yazarak sonuna buradaydı kelimesiyle biten lekeler bırakmak. sık sık pişman olmaya başlamak ve her an geri dönebilirim korkusuyla kendini alıştığına inanmaya zorlamak.
* insan diğer canlılar arasında en gelişmişi kabul edilir. iki eli var, iki ayağı, iki gözü ve iki lobdan oluşan bir beyni. aslında insanın iki beyni vardır demek bile mümkün, fakat onu tek bir beyin haline getiren şey iki lob arasındaki bilgi alışverişini sağlayan bir köprü. diyelim ki bu köprü yıkıldı ve aradaki bilgi alışverişi ortadan kalktı. sol lob aynaya bakarken sağ lob kıçına bakar hale geldi. yani hayat çekilmez kuyularda sondaja başladı. artık gün aşırı saldırıya * uğransa bile bu durumu kabullenmek mümkün olabilir. kıssadan hisse corpus callosum yıkılmadığı sürece tadılamayacak olan bir zevktir.
uzun süreli bir ilişkiden çıktıktan, uzun süredir bir ilişkiden çıkamadan yada uzun süredir bir ilişkiden korkmaktan sonra katlanılan ve sonra alışılan ve de sonra müptelası olunan durumdur. özgür olmakla yalnız olmak arasındaki fark bilinse de, yalnızlığa alışmak özgürlüğe bir adım daha yaklaşmayı çağrıştırır bünyede. çift olarak yapılan hemen herşeyi tek başına yapmaya alışmaktır. işin kötüsü, artık normal olanında böyle olduğunun beyinde yer edinmesidir. yalnizliga alismali felsefesini zorla öğrenmektir. öğrendikten sonra da başucu kitabı gibi elinin altına koymaktır. birisini, bu çift kişilik eylemlerden hakettiği tek kişilik yere oturtamamaktır sonra. zaten çabalanmaz artık bir süre sonra; vücut arada bir haykırır sadece yandaki koltuk boş diye. kısılır sesi onun da bir süre sonra. birisi gelip sesi açsın diye beklenir. kuru gürültüde kim gelecekse?
