ilk başta sıkıntı çekilecektir. daha sonra ise yalnız olmamak bir sıkıntı haline gelecektir. yalnızlığa alışabilmek için bütün insanlara kapıları kapatmak gerekir. daha sonrasında ise o kapıdan girmek isteyenler istenmese bile kovulmaya çalışılacaktır.
kimse yalnız olmak için yalnız olmaz, zorunlu olarak olur. yalnızlık insana acıdan ve olgunlaşmaktan başka birşey vermez. yalnızlığa alışmak diye birşey bana göre yoktur. yalnızlık kötüdür, soğuktur, acıdır, gözyaşıdır, pişmanlıktır, geçmiştir vs. kimse yalnızlığa alışamaz yani. yalnız insan hep birilerini bekler gelmeyeceklerine bilsede bekler.
'insan yalnızlığa alışır, ama bunu bir günlüğüne bile bozarsanız, yeniden alışmak gerekir ve bunun için de, herşeye ta baştan başlamalısınız'.
richard bach
yalnizligin anlasildigi anları iplemez duruma gelinen, bir sure sonra bencillige alısılan, hayatınıza yeni insanlar yeni renkler sokmayı isterken gerceklestiginde ise arkanıza bakmadan kactıgınız, "hayat seni yendim nidaları" attıran cunku ne de olsa kimsenin yardımı olmadan bir sürü seyin ustesinden gelinen * aslında sadece hayata ve insanlara karsı kacak oynanan oyun.
(bkz: tehlikeli oyunlar)
kendi icindeki sesle barısmaktir yalnızlıgın alısıla gelmişligi.
insan nasıl ki dogar da yalnız,ölür de yalnız ölür tıpkı yaşamın bir parcasında her daim bu tünelin icindedir.siz sanarsınız ki yanınızda bir cok dostunuz,arkadasınız hep sizinle gel gelelim bir göz acıp kapayıncaya kadar.birer rüya misali yok olmalar.tıpkı denizin icinde yosunun diger yosun topundan kopup engin denizlere,okyanuslara yol alması gibi.ne kadar tuhaf degil mi?
insanoglu yaradılısında var olan bir gelenek abidesidir. hala süre gelmekte,emin adımlarla yoluna devam etmektedir.patikadan da olsa yalnızdır.varolan kalabalıgın icinde kalan koskocaman yalnızlık.alısmak mı? alısmaya ayak uydurmak mı? bence her ikiside niye diye soracak olursak;yalnızlıgın tek düzelige serpiştirdigi hayat, hep bizimle varolan cicegin yeşermemiş tohumunu oluşturmuştur.bu yüzdendir alışmak yalnızglıga.
zamanın ikramıdır. alışınca vazgeçilmezde oluyor yalnızlık. sabrederek başladığın yolculuğa keyfiyetle devam etmek hali başgösteriyor. çıkılan yalnızlık yolculuğu hayatın bir çok farklılığını ve güzelliğini farketmeye de yarıyor.
dertsiz başım tasasız aşım da diyebiliriz mevzuya.
yalnızlıkla karşı karşıya kalmış insanın zamanla bu duruma alışmış olmasıdır. bu zamanla asosyalliği de beraberinde getiren durumdur. insan yalnızlığa öyle alışır ki artık yeni insanlar tanımaya ya da tanıdıklarıyla vakit gerçirmeye gelemez hale gelir.
yanlızlığı kabul etmektir. ona yenilmektir. kötüdür.
yapılması gereken şey yanlız değilmiş gibi davranmaktır. böylelikle alışmanıza gerek kalmadan yenmiş olursunuz yanlızlığı.
tam da şansın döndüğü döneme denk gelen durumdur. ne zaman ki kişi alışır ona, kabullenir yalnızlığını, dinginliğe ulaşır , işte o zaman yenilikler onu karşılar. alışmış gibi görünüp kaderi kandırmaya çalışmak ise boşunadır. denenmiştir.
dünyaya geldiğimiz ve dünyadan gideceğimiz şeklin aynısıdır yalnızlık. bilinir ve ona göre sürdülür hayat denen şey. eğer üzerinize yapışırsa çıkarması çok zor bir hal alır, dış dünyayla bağlar kopma derecesine ulaşır. ama özgürlük mü yalnızlık mı diye soranlara inat ikisi de cevabı verilir. birinin canı yanınca diğerininki de yanar zira...
madem alisiyoruz yalnizliga ne diye sevgisizlikten yakiniyoruz? alismiyoruz ama yalnizlikla yasamaya mecbur birakiliyoruz. her alistigimiz davranisimiz ozgur bir secim degildir zaten. neden sevmek ve sevilmek varken vicdansiz biri olarak yasamak isterki yoksa insan. bahsedilen yalnizlik sadece sevgili icin degil arkadaslariniz icin de gecerli olandir.
siz onlar uzgunken bir telefonla yanina kosarsiniz, uzuntulerini paylasir derman olmayi denersiniz. bunu aslinda karsiliksiz yapiyoruz diyemeyiz cunku insan arkadasini karsiliksiz sevemez. aslinda kimseyi karsiliksiz sevemez cunku sen de karsindakinin sevgisini istersin karsiliginda. ilk baslarda onemsemezsin bu yaptiklarini cunku arkadaslik kavrami onemlidir. zaman gecer ve sen uzulursun. bir dostun "nasilsin?" sorusunu beklersin sadece. beklersin... beklersin... ne bir ses ne bir haber... "demek her sey sadece ucuz cikarlar icinmis" dersin. bu kadar acimasiz nasil oldu bu insanlar diye dusunursun kendince. ne zaman?
sonra sen iyi olursun, her sey yoluna girer - her sey olmasa da bazi seyler - ve konustugun zaman utanmadan, yuzsuzce sana sitemlerine karsilik " ama ben seni dusunmuyor muyum? " der.
belki de insan yalnizliga da alisir ama etrafinin bu onursuzca, ikiyuzlu duzenine alisamiyor.
