Güzel ama aynı zamanda tehlikeli bir alışkanlığa dönüşen durumdur.
Zaman geçtikçe sınırlarını tamamen kendinizin belirlediği hayatınıza kimseyi alamaz hale gelirsiniz ki aslında asıl tehlikeli olan budur.
Bundan keyif de almaya başladıysanız hele geçmiş olsun artık kronik bir yalnızsınızdır.
Yalnızlığa alışmak. Hergün ısrarla yüzleştiğim durumlar silsilesi. Bazen o kadar alışırsın ki. Bir arkadaşın gelir yanına kovamazsın belki ama gitmesi için Allah a dua edersin. ilişkilerden korkarsın tekrar üzülmek istemezsin. Evlilik konusunu hayal bile etmezsin düzenin bozulacak diye. Karanlıktan korkmazsın hatta seversin karanlıkta oturmayı. Düzenli yaşamayı öğrenirsin; öğrenmek zorundasın aslında.
yalnızlığa alışınca hayattan beklediklerin sadece kendinden beklediklerin oluyor, tam tersi bir durumda başkasıyla bir yaşama adıyorsan kendini, o tam bir hayal kırıklığı. Özetle; yalnızlığa alışmak küçük çaplı ama uzun süreli bir hayal kırıklığı iken, diğeri büyük çaplı bir hayal kırıklığı.
Evet cancağızlarım... uzun bir aradan sonra yeniden teşrif etmiş bulunuyorum. Evet, yalnızlığa bende alıştım kafa iznimde. Şu aralar biraz daha rahatım ve dünyaya daha farklı bakıyorum. Yeni hikayelerim ve icraatlerimi sizlerle beraber paylaşmaya, yalnızlığımı öldürmeye geldim. Çok heyecanlıyım lan.
Çok zorlu bir süreç. Kendimi bildim bileli ruhsal anlamda hep yalnız kaldım fakat henüz zar zor alışmaya başladım yalnızlığa. insan gerçekten çok bocalıyor, sekiz milyar insanın içinde öylece kalakalınca. Fakat yalnızlığa alışan insana da her acı fazla koymaz.
o kadar alışmışsın ki, birisi geldiğinde beni rahatımdan eder diye korkar olmuşsun ve hayatına kimseyi alamıyorsun. bu iyi bir şey mi kötü bir şey mi onu bile anlayamıyorsun. Bazen kurtulmak istiyorsun yalnızlık denen illetten ancak yalnızlık tamamıyla sen olmuşsun. insan kendinden kaçamaz ya, o hale gelmişsin. yalnızlığın tanımı sen, senin tanımın yalnızlık olmuş.
alışmaktan çok içine işlemesidir,seni uyuşturmasıdır , böyle tatlı tatlı miskinleşirsin önceden sana "asla olamaz,yapamam,alışamam " dediğin korktuğun ne varsa yokluklarına alışırsın,içine işlerler yavaş yavaş böyle üzerine çökerler,uykun gelir uykun gelir uykun gelir uyursun.
merak etme üzülmezsin,acı çekmessin ama daha kötüsü hissizleşirsin tepkisizleşirsin, umarsızlaşırsın. nerde güzel bir kadın görsen bir bakar içinde buruklukla devam edersin yoluna böyle yıkıcı değil yerleşik tatlı bir hüzün kaplar seni yavaş yavaş ele geçirir yalnızlık seni , inançsızlaşırsın, hiçbir şey yapasın gelmez, bir şeylerin olacağını düşünsen bile artık uğraşmazsın üşenirsin , yalnızlık pençelerinde oynar seninle , sende kurbanısındır onun tanrının kuzusu gibi usul usul bırakırsın kendini , hiçbir şeyin farklı olamayacığını bilirsin,kavramlar içinde boğulmaktan yorulursun ve yavaş yavaş uykun gelir , yavaş yavaş uyursun , uyursun.,uyursun.
kalabalık bi yalnızlık benimkisi; arada bir gelen giden oluyor ve biri tek biri bu sefer kalıcak sanıyorsun, inanıyorsun, anlatmaya başlıyorsun. en erken o gidiyor be en çok da o götürüyor, ama bize kalan yine yalnızlık sarılın yalnızlığınıza sevin onu.
Yalnızlığa alışmak diye bir sey yok.yalnızlığı sevmek diye bir şey var ve bu ara o kadar çok seviyorum ki elimden geldikçe insanaladan uzak duruyorum ama keşke onlarda benden uzak dursalar.
beyler artık yazlnızlık bağımlısıyım kabul ediyorum.
sevgililik kavramına özensem de hayatımı biriyle paylaşma fikri aklıma geldiği anda bunu göze alamıyorum.
utangaç bir bünyem var, üstüne biraz üşengeçlik, biraz da pasaklılık eklenince, hatta eser miktarda tembelliği de atlamayalım, ben birini hayatıma almayı gözüme kestiremiyorum
hiçbir şey eskisi olmayacakmış gibi geliyor. rahatım bozulursa diye korkuyor ve tekrar çok özensem de sevgili olayını rafa kaldırıyorum.
Bir eşik vardır, bu eşiğin belirleyicisi kişiye göre değişir ancak o eşiği atladıktan sonra da geriye dönmek hayli zordur. O noktayı geçtikten sonra artık yalnızlığınız dışında hiçbir şey sizi mutlu edemez. Dünyanın en güzel, en eğlenceli, harika ortamlarından birinde bile olsanız yalnızlığınız kadar mutluluk verici başka bir şey daha bulamazsınız.
yalnızlığa alışırsanız hem iyi hem kötüdür. çünkü bir gün yalnız olmayacağınıza dair fırsat gelirse, alışmaktan bırakamayabilirsiniz. ki alışmasanız bile; yalnızlık hep insanı kendine çekmeye çalışır aslında. bırak beni git , yalnız olma demez yani.
