şuan içinde bulunduğum durumdur bütün gün evin duvarlarına bakmaktan , yataktan çıkmamaktan , telefonun çalmamasından bıktım usandım ölüyorum lan yalnızlıktan.
hiçbir zaman yalnız olmadığımız halde( bize şah damarımızdan daha yakın olan'dan mütevellit) insanın içine çöken haldir. yazdığımız bir iki şeyin okunması, oylanması bile bu hissiyatı bir nebze de olsa dindirir. iyi de olur.
"ahahahahah hep dışardayım hep kankslarla takılıyorum" gibi gözüksemde yatağa girdikten sonra etrafımda kimse olmadığını farkediyorum. evveliyatını siktiğimin yalnzılığı.
kimisi susar, kimisi bıkar, kimisi belli etmez kahkaha atar, kimisi de yazar... Bende onlardanım işte sözlük... Kendime muhatap olarak boş sayfaları seçtim. Hiç birinin gıkı bile çıkmıyor. Derdimi kalemlere mürekkep diye doldurdum, gönlümden süzüp döküyorum kağıtlara...
hobim sex yaparken sözlükte yazı yazmak.beyin fukarası arkadaş,bu kadar insan dünyada yapılması gereken 505067475 tane şeyden en sonuncusunu yapıyor,yalnızlıktan.yazmadığı zamanlarda da kayıyor zaten.
