Korkuyorsun ve bu korkunu yenmedikçe başına geliyor.
Sonra gecenin bir saati uykusuz, hüzünlü bir halde "Neşet Ertaş-usandım" dinlerken buluyorsun kendini.
herkesin hayatının bir döneminde sahip olduğu korkudur. sonra daha ağır bir dönem başlar, kişi aynaya bakıp da kendisinden başka kimsesinin olmadığını anladığında yalnızlık korkusu buhar olur gider, belki başka korkulara dönüşür bilinmez.
çoğu insanın içinde olduğu durumdur. hepsi delicesine korkar yalnızlıktan. oysa ki, kalabalığın içinde yalnızdır çoğu, sadece farkında değiller. ne demiş üstat,
alışkın olmayanlarca daha şiddetli yaşanan korkudur. farkında olmadan belirtiler gösterilir, sorunun ne olduğu bulunduğunda dönüşü olmayan bir yola girilmiştir. yavaşça alışılır, sorun edilmemesi gerekir.
korkmuyorum artık senden gece
korkmuyorum hiç karanlık
üzerime gel istersen
sar beni ben kaçıp gitmem
korkmuyorum artık senden yalnızlık
korkmuyorum hiç korkmuyorum
yüreğime vur vur istersen
kalmadı hiç kaçıp gitmem...
