benim yalnızlıkla ilgili bir problemim yok.
yalnız yasıyorum. yalnız yemek yiyorum. yalnız sinemaya-tiyatroya-baleye-operaya gidiyorum. yalnız tatile cıkmıslıgım bile var. yalnız cafede oturup kitap okuyorum. yalnız acayip fazla vakit geciriyorum. bundan mutluyum. bir derdim yok bunla.
ama kafama gore insanlarım olsa yalnızlıktan bile daha fazla mutlu olurdum.
kafama gore insan bulamıyorum.
insanlarla da ne dost ne sevgili olmak istemiyorum tatmin olmadıktan sonra.
yalnızlıgımı bu insanlara tercih ederim.
benim icin denklem soyle:
kafanın uydugu insanlar >yalnızlık> tatmin etmeyen es-dost-sevgili
Şahsen artık ben keyif almıyorum. Yalnızlık denilen şey arada bir kendinle baş başa kalmaksa gayet iyi ama temelli bir yalnızlıksa maalesef insan doğasına aykırı. Ve o aykırılıklar her zaman kendini çok zararlı biçimde gösterir.
yani mecburiyetten de olsa insan yalnızlıktan keyif alabiliyor. ayrıca ha kalabalık bir evde odada tek başına oturmuşum ha tek yaşıyorum değişen bir şey yok benim için. misafir gelmeden salona bile girmiyordum zaten. odamın içinde yine tek yaşıyor gibiydim. ablamla zaten görüşüyoruz.
