yalnızlık

Yalnızlığı seviyorum. içinde başkaları olmuyor.

özlendi.

yemeği bilgisayar masasında yemek.

paylasilamayan tek seydir.

''yalnız olmak iyi de, yalnız hissetmek kötü.'' diye düşünmeme neden olan şeydir.

Kendi kendinize sorun: Büyük olmayan yalnızlık, yalnızlık mıdır?
Ancak bir tek yalnızlık vardır, o da büyüktür ve katlanılması güçtür. Öyle bir an gelir ki, insan yalnızlığını kolayca elde edilen herhangi bir beraberlikle değişmek ister. Hiç uymadığı halde uyar gibi görünüp yanındaki herhangi biriyle, hatta en düzeysiz biriyle bile birlikte olmayı düşünür. Ama yalnızlığın büyüdüğü anlar, belki bu anlardır. Onların büyümesi, erkek çocukların büyümesi gibi acılar içinde olur; ilkyazın başlangıcı gibi de üzücüdür. Yalnız bu sizi şaşırtmamalı. içe dönmek ve kendinle baş başa kalmak.. insan buna alışabilmeli.

yemeği pc masasında yemektir.

Bu dünyanın koca kalabalığında doğum gününü tek bir kişinin hatırlamamasıdır. ”Ben saksı değilim!„ diye yüzlere çemkirilesidir.

sokakta onca kalabalığın arasında yürürken bile sadece kendi ayak sessini duyabilmektir. bazen iyidir ama bunu bir yaşam şekli haline getirirsen fazla düşünmemeye bakacaksın. yoksa birkere cıvataları gevşettin mi arkanda seni toparlayacak kimse de yok.

Ben hiçbir zaman yalnız kalmadım, hep beş kişiydik..
Ben ve dört duvar..
Hz Yusuf

bir kg yoğurtun bir haftada bitmemesi,ekşimesidir.

"herkes bu kadar yalnızken neden herkes bu kadar yalnız" sorusunu akla getiren içinde bulunduğum durumdur. kötüdür efendim, berbattır. peçete varmı selpak olanından gözüme yalnızlık kaçtıda.

en büyük sırdaşımdır. nereye gitsem hep benimle, gölgem gibi yani.. ama bazen çekilmiyor. bir deparla tüm yalnızlığımı da yanıma alıp gitmek istiyorum. gerçi can yücel'in dediği gibi gittiğim olmadı hiç, ama olsun istemekte güzel. umut denen şeyden eser kalmadıysa cebinde, heybeni sırtına alma zamanın gelmiş demektir.

içinden bir ses; gidersen, bittersin der. korkarsın.

gitmeye korkarsın.. biranda hayattında gözden kaçmış ne kadar şey varsa düşünmeye başlarsın; börtü böcekleri, mevsimleri, hatta hiç sevmediğin kedileri bile düşünür olursun. kalmak ağır basar.. o an "yalnızlığından da kurtulup yalnız kalmayı isteme" anıdır... tüm yorgunlukları, örselenmişlikleri üstünden atıp, nefes alabileceğin bir yerlere kaçmak istersin...

ve sonra ışığı kapatıp, uyumamaya çalışırsın, farketmeden kaybolursun çünkü vakit gecedir. uyuyabiliyorsan...

iki hafta sonra ilk kez dışarı çıkıp onda da ekmek alıp eve dönmektir. Başka sorusu olan?

Yalnızlık karşındaki insanın ağzından çıkan iki kelime oluyor bazen.. 'Ben yokum.'

içinde bulunulan kalabalıkla doğru orantılı ise, tehlikeli olandır.

bazen mutluluk da verebilen bir durum. ama genelde üzer. acıtır.

insanın sek halidir. insanın aslıdır sanki ve her gerçek aslına dönmek durumundadır. garip bir şey değildir.

ne demiş buz?

"yalnızlık çok acı. tamda sen, ben olmuşken."

http://www.youtube.com/watch?v=ZAG56_faLSY

yalnızlık iyidir, güzeldir de... bu kadarı iyi değil be sözlük!

iki hayal kurdum diye, terk mi ettim sandın seni..
hadi aç saçlarını ben geldim..

allah onun belasını versin. *

kahveyle dosttur.

yalnızlık görünmez kaf dağından.

yalnızlık çok acı. tamda sen, ben olmuşken.
kim demiş bunu?
*

biliyor musun senden sonra basima gelen son sey yanlizlik oldu. o kadar dolmuşsun ki icerime senden baska kimseye yer kalmamis sen gidince de yapayalniz kaldim. bazen eskiden yalniz olmadigimi hatirlamak icin fotograflarimiza bakiyorum ama onlarda yetmiyor.