söylemeye utanır insan lakin haleti ruhiyesini anlatmak için simulasyon yapmak zorundadır;karşısına birileri geçip de ''yalnızlık neye benzer'' dediklerinde ,kendini tutamaz insan,tanımı basıverir;
tanım yapılmayacak kelimenin yine belirsiz kelimeye bezetilmesidir.
yalnızlık sigara gibidir bırakılır ama asla tam olarak değil. kokusu duyulunca can çeker. gün gelir sıkıntılı anında yine başlatır.
yalnızlık insanın kendisine benzer. aynaya bakmaktır kocaman bir okyanusun kenarında ve duvarda kendi gölgeni görememektir yalnızlık. ışığın ardınızdan vurmaması sebep değildir bunlara. yalnızlık gürültünün içerisindeki sessizliğe benzer, terkedilmiş bir şehrin uğultusuna... yorgunluğa benzer birazda tüm iliklerde hissedilen, düğümlenir boğazınıza ve ne yutsanız hep yalnızlığınıza takılır.
ne zaman sokağa çıksanız, kimseyi tanımadığınızı farkettiğinizde, size evinizi hatırlatan ağaç gibidir yalnızlık, arada bir kılık değiştirir. köklüdür çünkü hayatınızın her döneminde vardır. çektiğiniz yalınlığın sebebi başka olsa da sancısını hep aynı yerde hissedersiniz. parmak uçlarınız acır en çok, kendinize dokunduğunuzda. teninizin rengine işler yalnızlık, siyaha benzer biraz, biraz da kırmızıya...
- traş olurken traş bıçağının bıçakları arasından sıyrılmış tek başına çenede sallanan sakala benzer. kurtulmak istersiniz ama sizi o an ondan kurtarıcak bi traş bıçağı olmaz yanınızda. koparıp atmak istersiniz can yakar. öyle boktan bişi işte.
